Zawartość
Skorupa ziemska jest wykonana z płyt (lub kawałków ziemi), które poruszają się na szczycie płaszcza. Płyty oceaniczne są gęstsze i dlatego cięższe niż płyty kontynentalne. Płyty oceaniczne powstają na grzbietach oceanicznych, gdzie płyty Ziemi rozpadają się i są wykonane z magmy. Początkowo magma jest gorąca i lekka, ale gdy odsuwa się od szczeliny, ochładza się i gęstnieje. Strefa subdukcji powstaje, gdy gęsta płyta oceaniczna wsunie się pod lżejszą płytę. Trzy główne cechy są związane ze strefami subdukcji.
Rowy oceaniczne
Rowy oceaniczne powstają w strefach subdukcji. Płyty oceaniczne spotykają się z płytami kontynentalnymi w wodzie, więc rowy powstają, gdy płyta oceaniczna przechodzi pod płytę kontynentalną. Rowy te mogą być bardzo głębokie, jeśli płyta, która poddaje się (schodzi), jest starszą i zimniejszą płytą. Młodsze płyty oceaniczne są mniej gęste, a kąt będzie płytszy. Rów Mariana jest najgłębszym punktem na Ziemi i doskonałym przykładem głębokiej strefy subdukcji.
Łuki wulkaniczne
Łuki wulkaniczne tworzą się równolegle do stref subdukcji. Gdy jedna płyta schodzi pod drugą, nagrzewa się i staje się magmą. Magma będzie unosić się przez skorupę, aż osiągnie powierzchnię. Ta magma tworzy łańcuch wulkanów lub łuk wulkaniczny w pobliżu granicy górnej płyty. Istnieją dwa rodzaje łuków: łuki wyspowe i kontynentalne. Przykładem łuku kontynentalnego są Góry Kaskadowe na północno-zachodnim wybrzeżu Pacyfiku w Stanach Zjednoczonych.
Trzęsienia ziemi
Trzęsienia ziemi występują wzdłuż strefy subdukcji. Trzęsienia będą płytkie wzdłuż wykopu i głębsze w miarę opadania płyty. Mówi się, że trzęsienia ziemi związane z rowami głębinowymi przebiegają wzdłuż „Strefy Wadati-Benioff”. Uważa się, że im dalej od wykopu dochodzi do trzęsienia ziemi, tym głębiej trzęsienie znajduje się w skorupie ziemskiej. Przykładami miejsc, w których występują trzęsienia ziemi z powodu stref subdukcji, są północno-zachodni region Pacyfiku i wzdłuż Andów.
Inne funkcje subdukcji
Inne funkcje obejmują kliny akrecyjne, miednice przedtrzonowe, miednice tylne i pozostałości łuków. Kliny akrecjonalne to fragmenty płyty subducting, które oderwały się w wykopie. Baseny Foreark znajdują się między łukiem wyspy a wykopem, podczas gdy grzbiet znajduje się za łukiem wyspy. Baseny te wychwytują osady (brud i małe skały, które zmywają się w deszczu) spływające z łuków wyspy. Resztkowe łuki pojawiają się, gdy zmienia się lokalizacja subdukcji i nie są już aktywnymi wulkanami.