Zawartość
Żaby i wiele innych zwierząt mają niezwykły krok w cyklu reprodukcyjnym: samice jaj są zapłodnione przez samce nasieniem zewnętrznie, to znaczy w środowisku, a nie w ciele zwierząt. Zewnętrzne zapłodnienie może wydawać się roztoczem bezosobowym, ale niesie ze sobą szereg zalet, a także ryzyko. Jest prosty w zachowaniu, ale w zmiennym środowisku, wskaźnik sukcesu nawożenia nie jest bardzo wysoki.
Liczba gamet
Gatunki wykorzystujące rozmnażanie wewnętrzne wytwarzają stosunkowo niewiele gamet. Ponieważ samiec bezpośrednio osadza nasienie w ciele kobiety, potrzeba mniej gamet. Zewnętrzne zapłodnienie wymaga, aby samce i samice wytwarzały większą liczbę gamet. Samce muszą wyprodukować dużą liczbę plemników, aby zapewnić im przemieszczanie się w zbiorniku wodnym w celu napotkania jaja. Samice muszą również zdeponować dziesiątki lub setki jaj, aby zapewnić sukces reprodukcyjny. Wytwarzanie dużej ilości gamet wymaga dodatkowej energii, co może być niekorzystne dla zwierzęcia. Jednak duża liczba gamet może skutkować dużym pokoleniem potomstwa, co zwiększa szanse organizmu na przeniesienie genów.
Środowisko
Zewnętrzne strategie nawożenia wymagają sukcesu w akwarium. Plemniki mają małe ogony, które napędzają je przez wodę; umrą na lądzie. Chociaż osadzanie gamet w wodzie nie stanowi problemu dla ryb, bezkręgowców wodnych i innych zwierząt żyjących w wodzie, może być niekorzystne dla innych gatunków. Płazy i stworzenia żyjące na lądzie muszą wrócić do wody, aby zdeponować swoje gamety.
Sukces nawożenia
Bliskość jaja i nasienia w wewnętrznym zapłodnieniu zwiększa prawdopodobieństwo udanego cyklu reprodukcyjnego. W rozmnażaniu zewnętrznym zwierzęta rozpraszają swoje gamety przez zbiornik wodny. To rozproszenie zmniejsza prawdopodobieństwo, że plemniki znajdą jajo. Wiele plemników i jaj umiera przed zapłodnieniem. Niski wskaźnik powodzenia zewnętrznego zapłodnienia stawia zwierzęta w niekorzystnej sytuacji reprodukcyjnej w porównaniu do wewnętrznego zapłodnienia.
Zwierzęce zachowanie
Zewnętrzne strategie nawożenia są behawioralnie prostsze niż nawożenie wewnętrzne. Samiec i samica mogą osadzać swoje gamety w nieco innym czasie lub miejscu, nie zagrażając ich sukcesowi reprodukcyjnemu. Natomiast zwierzęta stosujące wewnętrzną strategię zapłodnienia polegają na hormonach, rytuałach godowych i czynnikach behawioralnych, aby zapewnić płci męskiej i żeńskiej stosunek płciowy. Zewnętrzna strategia zapłodnienia nie wymaga tych dostosowań, co czyni ją prostszą strategią reprodukcyjną.