Zawartość
- Zaleta: analiza subpopulacji
- Zaleta: dostrzega rzeczy, których nie mają alternatywy
- Wada: zwykle niepotrzebne
- Wada: zbyt wolno
Cytometria przepływowa to metoda badania komórek i chromosomów. Tysiące tych mikroskopijnych cząstek można analizować co sekundę. Odbywa się to za pomocą aparatu wykrywającego, podczas gdy komórki są utrzymywane w płynie. Technikę stosuje się z wielu powodów, takich jak badanie i diagnozowanie raka krwi. Istnieją alternatywy dla tej metody, dlatego warto przyjrzeć się zaletom i wadom cytometrii przepływowej.
Zaleta: analiza subpopulacji
Jeśli do badania heterogenicznych populacji komórek zostanie wykorzystana cytometria przepływowa, wówczas przeanalizuje subpopulacje w ciągu kilku minut. Jest nie tylko znacznie szybszy niż inne opcje, ale również generowane przez niego dane są szczegółowe. Analiza obejmuje odsetek czerwonych krwinek w porównaniu z zielonymi komórkami i może pójść jeszcze dalej, dostarczając informacji o jasnozielonych i matowo-zielonych komórkach.
Zaleta: dostrzega rzeczy, których nie mają alternatywy
Wykorzystanie cytometrii przepływowej do spojrzenia na jednorodne populacje komórek ma tę zaletę, że zawsze uwypukla każdą niejednorodność. Usuwa także wszelkie zanieczyszczenia lub martwe komórki podczas dostarczania ostatecznych danych. Ten poziom dokładności przewyższa konkurencję.
Wada: zwykle niepotrzebne
Podczas badania jednolitej populacji komórek powszechne jest, że pożądanymi danymi będą średnie gęstości receptorów. Cytometria przepływowa może łatwo poradzić sobie z tym zadaniem, ale jest droższa niż alternatywy, takie jak test radioimmunologiczny i test immunoenzymatyczny. Problem polega na tym, że te alternatywy mogą wykonać zadanie równie szybko, a nawet mogą wytwarzać więcej próbek dziennie. Cytometria przepływowa zapewnia średnią gęstość, ale także przytłaczającą ilość informacji, których nie potrzebujesz do takiego zadania.
Wada: zbyt wolno
Sortowniki cytometrii przepływowej są bardzo dokładne i oczyszczają małe lub złożone subpopulacje. Ale nawet szybki sortownik czasami nie jest wystarczająco szybki, aby osiągnąć pożądane rezultaty. Na przykład para komórek jest często odrzucana, ponieważ sortownik nie może ich rozróżnić w czasie. Szybki sortownik może uzyskiwać do 106 komórek na godzinę w przypadku subpopulacji stanowiącej 20 procent całej populacji. Ta szybkość jest zbyt niska dla wielu eksperymentów.