Zawartość
- Ekologia społeczności: definicja
- Przykłady ekologii społeczności
- Teoria ekologii społeczności
- Wskaźniki zdrowia ekologicznego
- Struktura ekologii społeczności
- Rodzaje interakcji międzygatunkowych
- Interakcje między gatunkami i strukturami
- Rodzaje gatunków w ekologii Wspólnoty
- Wspólnotowa ekologia Definicja sukcesji
Ekologia społeczności to badanie i teoria, w jaki sposób populacje organizmów oddziałują na siebie i reagują na ich nieożywione otoczenie. Jako część ogólnego badania ekologii, ta specjalizacja bada organizację i funkcjonowanie społeczności biologicznych.
Ekolodzy środowiskowi chronią środowisko i ratują gatunki przed wyginięciem, oceniając i monitorując warunki środowiskowe, takie jak globalne ocieplenie.
Ekologia społeczności: definicja
Jedną z najwcześniejszych formalnych definicji ekologii społeczności zasugerował profesor Cornell Robert Whittaker w 1975 r. Whittaker scharakteryzował ekologię społeczności jako zbiór żywych organizmów, które oddziałują na siebie i tworzą społeczność o unikalnej strukturze i składzie gatunkowym. Wiedza na temat funkcjonowania społeczności ma zasadnicze znaczenie dla promowania i zachowania różnorodności biologicznej.
Ekologia społecznościowa bada, w jaki sposób współistniejące organizmy współdziałają i konkurują w określonej niszy lub lokalizacji geograficznej, takiej jak las, łąka lub jezioro. Ekologia społeczności obejmuje wszystkie populacje wszystkich gatunków żyjących razem na tym samym obszarze.
Ekolodzy środowiskowi badają interakcje ekologiczne i zastanawiają się, jak interweniować, gdy rosnąca populacja jeleni niszczy niedorzeczną warstwę lasu.
Przykłady ekologii społeczności
Ekologia społeczności obejmuje wiele rodzajów interakcji ekologicznych, które z czasem się zmieniają. ZA społeczność leśna obejmuje społeczność roślin, wszystkie drzewa, ptaki, wiewiórki, jelenie, lisy, grzyby, ryby w strumieniu leśnym, owady i wszystkie inne gatunki żyjące lub migrujące sezonowo.
Podobnie, a Rafa koralowa społeczność obejmuje ogromną liczbę różnych gatunków koralowców, ryb i glonów. Obfitość i dystrybucja to silne siły, które kształtują społeczność biologiczną.
Ekologia wspólnotowa koncentruje się na tym, w jaki sposób interakcje między różnymi gatunkami wpływają na zdrowie, wzrost, rozproszenie i obfitość systemu ekologicznego. Na poziomie społeczności gatunki są często współzależne. Kilka krótkich łańcuchów pokarmowych jest powszechnych w większości społeczności biologicznych. Łańcuchy żywnościowe często pokrywają się i tworzą sieci żywnościowe producentów i konsumentów.
Teoria ekologii społeczności
Amerykańscy, europejscy i brytyjscy naukowcy od dawna przechowują wielu różne teorie w sprawie definicji ekologii społeczności, która po raz pierwszy została nazwana socjologią roślin.W XX wieku opinie różniły się co do tego, czy nisze ekologiczne były samoorganizującymi się zbiorowiskami organizmów, czy przypadkowymi zbiorowiskami gatunków, które żyły dzięki swoim szczególnym cechom.
W XXI wieku teorie poszerzyły się o takie idee jak teoria metacommunity który koncentruje się na strukturach społeczności i teoria ewolucyjna który włącza zasady biologii ewolucyjnej do ekologii społeczności.
Obecnie utrzymywana teoria ekologii społeczności opiera się na przypuszczeniu, że społeczności ekologiczne są wynikiem różnych typów procesy montażu. Procesy montażu obejmują adaptację, specjację w biologii ewolucyjnej, konkurencję, kolonizację, wysokość, klimat, zaburzenia siedlisk i dryf ekologiczny.
Teoria ekologii społeczności rozwija się teoria niszowa, która ma związek z organizmem mającym określone miejsce i rolę w ekosystemie.
Wskaźniki zdrowia ekologicznego
Bogactwo gatunkowe odnosi się do bogactwa lub liczby znalezionych gatunków. Na przykład roczna liczba ptaków może przynieść bogactwo gatunkowe 63 różnych gatunków ptaków zauważonych w centrum przyrodniczym. Jeden ułożony dzięcioł jest liczony tak samo jak 50 ciecierzycy w celu określenia bogactwa gatunkowego tego obszaru.
Bogactwo gatunków nie uwzględnia całkowitej liczby osobników występujących w obrębie każdego gatunku. Liczba i rodzaj gatunków obecnych w społeczności stopniowo wzrasta w kierunku równika. Bogactwo gatunków zmniejsza się w kierunku regionu polarnego. Mniej gatunków roślin i zwierząt jest przystosowanych do zimnych biomów.
Różnorodność gatunkowa analizuje ogólną różnorodność biologiczną. Różnorodność gatunków mierzy bogactwo gatunków, a także względną liczbę obecnych gatunków. Duża różnorodność gatunkowa charakteryzuje stabilne społeczności ekologiczne. Nagłe lub znaczące zmiany w społeczności, takie jak napływ drapieżników, mogą zakłócić równowagę ekologiczną drapieżników i ofiar oraz zmniejszyć różnorodność gatunkową.
Struktura ekologii społeczności
Ekolodzy środowiskowi badają interakcje między strukturą a organizmami. Struktura opisuje cechy nisz ekologicznych, bogactwo gatunków i skład gatunkowy. Gatunki współdziałają ze sobą i ze swoim otoczeniem na wiele różnych sposobów, takich jak konkurowanie o skończone zasoby lub współdziałanie przy pułapce gry. Dynamika populacji odgrywa kluczową rolę w społecznościach.
The piramida energetyczna pokazuje, w jaki sposób energia jest wytwarzana i przekazywana przez organizmy tworzące łańcuch pokarmowy. Heterotroficzni producenci użytecznej energii żywności ze słońca tworzą szeroką podstawę piramidy.
Pierwotni konsumenci, tacy jak zwierzęta roślinożerne, nie mogą wytwarzać żywności do napędzania swoich komórek i muszą jeść producentów, aby żyć. Wtórni konsumenci to mięsożercy, którzy jedzą głównych konsumentów. Trzeciorzędni konsumenci pożerają wtórnych konsumentów, ale szczytowy drapieżnik na szczycie piramidy nie ma naturalnych wrogów.
ZA łańcuch pokarmowy reprezentuje przepływ energii żywnościowej w społeczności. Na przykład fitoplankton jest spożywany przez ryby, które mogą zostać złapane i ugotowane przez człowieka. Tylko 10 procent zużytej energii jest przenoszone na każdym poziomie troficznym, dlatego piramida energetyczna nie jest odwrócona. Rozkładniki odgrywają rolę, rozkładając martwe organizmy w celu uwolnienia składników odżywczych z powrotem do środowiska.
Rodzaje interakcji międzygatunkowych
W biologii interakcje międzygatunkowe dotyczą sposobów interakcji gatunków w ich społeczności. Wpływ takich interakcji na różne gatunki może być pozytywny, negatywny lub neutralny dla jednego lub obu. Wiele rodzajów interakcji występuje w społeczności ekologicznej i wpływa na dynamikę populacji.
Oto kilka przykładów tego rodzaju interakcji:
Interakcje między gatunkami i strukturami
Nawet niewielkie zmiany w przyrodzie mogą mieć duży wpływ na ekologię społeczności. Na przykład na strukturę wpływają czynniki, takie jak niewielkie zmiany temperatury, zaburzenia siedlisk, zanieczyszczenie, zdarzenia pogodowe i interakcje gatunków.
Względna obfitość żywności jest czynnikiem stabilizującym w społecznościach. Zwykle istnieje system kontroli bilansu żywności i konsumpcji.
Rodzaje gatunków w ekologii Wspólnoty
Gatunki podstawowe, podobnie jak koral w społeczności raf koralowych, odgrywają kluczową rolę w ekologii społeczności i kształtowaniu struktury. Rafy koralowe są powszechnie nazywane „tropikalnymi lasami deszczowymi”, ponieważ zapewniają pożywienie, schronienie, obszary lęgowe i ochronę nawet 25 procent całego życia morskiego, zgodnie z Smithsonian Museum of Natural History. Zagrożenia dla raf koralowych obejmują zmiany klimatu, zanieczyszczenie, przełowienie i gatunki inwazyjne.
gatunek kluczowy lubić wilki głęboko wpływa na strukturę społeczności w stosunku do liczebności innych gatunków. Po usunięciu utrata kluczowych drapieżników radykalnie zmienia całą społeczność. Drapieżniki utrzymują kontrolę nad innymi populacjami, które w przeciwnym razie mogłyby nadmiernie wypasać się i zagrozić gatunkom roślin, powodując utratę żywności i siedlisk. Przeludnienie może również prowadzić do głodu i chorób.
Gatunki inwazyjne to najeźdźcy, którzy nie pochodzą z siedliska i zakłócają społeczność. Wiele rodzajów gatunków inwazyjnych, takich jak Zebra Mussel, niszczy gatunki rodzime. Gatunki inwazyjne rosną szybko i zmniejszają różnorodność biologiczną, co osłabia ogólną społeczność zwierząt i roślin w tej niszy.
Wspólnotowa ekologia Definicja sukcesji
Sukces ekologiczny to szereg zmian w czasie w strukturze społeczności, które wpływają na dynamikę społeczności i zachęcają do łączenia roślin i zwierząt. Podstawowa sukcesja zaczyna się od wprowadzenia organizmów i gatunków, zwykle na nowo odsłoniętej skale. Pionierskie gatunki, takie jak porosty na skale, są najważniejsze.
Sukcesja wtórna ma miejsce, gdy następuje uporządkowana rekolonizacja na obszarze, który wcześniej był zamieszkiwany przed zakłóceniami. Na przykład po pożarze zdziesiątkowanym przez obszar, bakterie modyfikują glebę, rośliny wyrastają z korzeni i nasion, tworzą się krzewy i krzewy, a następnie sadzonki drzew. Roślinność zapewnia pionową i poziomą strukturę, która przyciąga ptaki i zwierzęta do społeczności biologicznej.