Zawartość
- Kiedy sztuczna selekcja idzie źle
- Jak dobór naturalny określa cechy
- Niebezpieczeństwa związane ze sztuczną selekcją
- Wielkość populacji i dobór naturalny
Zarówno selekcja naturalna, jak i sztuczna odnoszą się do procesów, które określają, które cechy genetyczne przechodzą z pokolenia na pokolenie. Podczas selekcji naturalnej przetrwanie i rozmnażanie gatunków determinują te cechy. Sztuczna selekcja daje ludziom kontrolę nad wyborem, które cechy pojawią się w przyszłych pokoleniach, a które nie. Podczas gdy ludzie mogą sztucznie wzmacniać lub tłumić cechy genetyczne organizmów poprzez selektywną hodowlę, natura zajmuje się cechami, które umożliwiają korzyści gatunkom w możliwości kojarzenia się i przetrwania.
Kiedy sztuczna selekcja idzie źle
Ludzie eksperymentowali z tym, w jaki sposób mogą selektywnie rozmnażać organizmy, aby podnieść cechy korzystne dla ludzkości, nawet jeśli cechy te nie dawały gatunkowi przewagi kojarzenia się lub przetrwania. Przykładem może być obecna hodowla buldogów, wybieranych przez człowieka tak, aby mieli duże głowy, co wymaga, aby urodzili się przez cesarskie cięcie. Oczywiście nie byłaby to cecha wybrana w przyrodzie, ponieważ obniżyłaby kondycję gatunkową. Sztuczna selekcja faktycznie może zmniejszyć naturalne zróżnicowanie cech w populacji.
Jak dobór naturalny określa cechy
Chociaż sama selekcja naturalna nie wybiera cech genetycznych, które odziedziczą przyszłe pokolenia, proces przebiega wzdłuż tych cech, które sprzyjają przydatności gatunku do przetrwania. Jeśli żyrafa z nieco dłuższą szyją jest w stanie sięgnąć po żywność w wysokich koronach drzew, gdy zapasy są niskie, będzie on miał większą szansę na przeżycie i rozmnażanie się niż ta z krótszą szyją. Żyrafy o krótszej szyi mogą umrzeć w tym sezonie lub nie mieć zasobów energetycznych do produkcji potomstwa, dlatego cecha dłuższej szyi może zostać przekazana potomstwu, a pula genów żyrafy będzie stopniowo obejmować więcej osobników o długich szyjach. Aby dobór naturalny mógł działać, musi istnieć zróżnicowanie cech w populacji.
Niebezpieczeństwa związane ze sztuczną selekcją
Kiedy człowiek wybiera organizmy do hodowli w celu uzyskania określonych cech, wiele razy wybiera pokrewnych członków w celu wzmocnienia tej cechy. Hodowla ta może powodować ekspresję niebezpiecznych genów. Przykładem jest chowu wsobnego, który miał miejsce w czasach starożytnych, a ostatnio z królewskimi europejskimi. Aby zachować królewskie pochodzenie, krewnym często pozwalano się ożenić i urodzić dzieci. Wiele z tych rodzin miało dzieci cierpiące na zaburzenia genetyczne, takie jak hemofilia.
Wielkość populacji i dobór naturalny
Chów wsobny może występować również w doborze naturalnym, szczególnie gdy populacje są małe. Populacje dzikiego geparda zmniejszyły się i znajdują się w małych kieszeniach geograficznych. Powoduje to niski poziom różnorodności genetycznej. Dobór naturalny nadal wybierze cechy, które poprawiają sprawność, ale z powodu tego rodzaju przymusowego chowu wsobnego nawet naturalne populacje stają w obliczu zmniejszonego zróżnicowania cech. Dotyczy to naukowców i ekologów, ponieważ gepardom może brakować różnorodności niezbędnej do przetrwania wybuchów chorób lub szybkich zmian środowiskowych.