Zawartość
Lokalne centra ogrodnicze sprzedają skały rzeczne do kształtowania krajobrazu, kamienie o wielkości od pięści do wielkości koszykówki. Są to skały, które kiedyś były nieregularne i kanciaste, ale ich rogi zostały zaokrąglone przez wietrzenie fizyczne w postaci lat podskakujących i ocierających się o sąsiadów w korynach strumieni i rzek. Na zboczach z dala od jakiegokolwiek strumienia znajdują się jednak zaokrąglone głazy znacznie większe niż skały rzeczne. Te głazy nigdy się nie poruszały, ale ich powierzchnie są gładkie i okrągłe z powodu sferoidalnego wietrzenia.
Wietrzenie chemiczne
Mechaniczne wietrzenie polega na ścieraniu i innym działaniu fizycznym, które rozbija duże skały na małe. Na skały wpływają również wietrzenia chemiczne, procesy, które rozkładają je na mniejsze kawałki, zamieniając niektóre ziarna mineralne w różne, słabsze minerały. Chemiczne wietrzenie zmienia zarówno skład, jak i wygląd skał. Tego rodzaju wietrzenie ma miejsce, gdy skała jest wystawiona na działanie powietrza i wody w pobliżu powierzchni Ziemi. Zasadniczo skały magmowe i metamorficzne, które tworzą się w wysokiej temperaturze i ciśnieniu głęboko pod ziemią, są bardziej narażone na chemiczne warunki atmosferyczne, ponieważ są niestabilne chemicznie w warunkach występujących na powierzchni.
Stawy
••• Jupiterimages / Photos.com / Getty ImagesPrawie wszystkie skały znalezione na powierzchni lub w jej pobliżu są rozbite przez pęknięcia zwane złączami. Skały zakopane głęboko pod powierzchnią znajdują się pod dużym ciśnieniem, ale kiedy skała nie jest już głęboko zakopana, ciśnienie to zmniejsza się i skała może się nieco rozszerzyć. Ponieważ skały są kruche, pękają zamiast się rozciągać. Powstałe pęknięcia lub połączenia tworzą sieć prawie pionowych pęknięć, które krzyżują się pod dużymi kątami.
Wietrzenie sferoidalne
W skałach, które znajdują się na powierzchni lub w jej pobliżu, woda przesiąka wzdłuż stawów, atakując niestabilne minerały. Powoduje to, że skały rozkładają się i rozpadają na swoich krawędziach, otwierając szczeliny szersze i pozwalając, aby jeszcze więcej wody docierało do powierzchni. W narożach, gdzie spotykają się dwa lub więcej stawów, woda atakuje z więcej niż jednego kierunku, powodując szybszy rozkład przez wietrzenie chemiczne. Ta dodatkowa dezintegracja na przecięciach stawów powoduje zmianę ostrych narożników w zaokrąglone powierzchnie. Kiedy rozłożoną skałę usuwa się z poszerzonych połączeń pod bieżącą wodą, wiatrem lub grawitacją, nieutwardzone części skały tworzą kompleks zaokrąglonych głazów w ich pierwotnym położeniu.
Wietrzenie sferoidalne jest najczęstsze wśród gruboziarnistych skał magmowych, zwłaszcza granitu i podobnych rodzajów skał. Bardziej prawdopodobne jest występowanie w ciepłym klimacie, w którym mechaniczne wietrzenie przez zamarznięty lód jest mniej prawdopodobne.
Wietrzenie konstrukcji wykonanych przez człowieka
Bloki skalne użyte do budowy niektórych najstarszych budowli ludzkości zostały po umieszczeniu poddane sferoidalnym wietrzeniom. Bloki granitowe użyte do budowy piramid w Meksyku i rzymski akwedukt w Hiszpanii pokazują skutki sferoidalnego wietrzenia po 2000 latach ekspozycji na wiatr i deszcz.