Zawartość
Siarka (czasami wciąż określana jako „siarka”) jest niezwykle trudna do rozpuszczenia ze względu na jej niepolarny charakter; nawet woda, „uniwersalny rozpuszczalnik”, nie jest w stanie rozpuścić siarki. Podczas gdy niektóre niepolarne rozpuszczalniki, takie jak toluen, mogą go częściowo rozpuścić, najskuteczniejszym środkiem chemicznym do rozpuszczania siarki jest disiarczek węgla. Podczas gdy faktyczny proces rozpuszczania jest prosty, disiarczek węgla jest niezwykle niebezpieczny ze względu na swoją łatwopalność i toksyczność chemiczną, dlatego należy zachować szczególną ostrożność podczas jego stosowania.
Upewnij się, że przestrzeń laboratoryjna jest całkowicie wolna od ognia i ekstremalnych źródeł ciepła. Wyłącz wszystkie płyty grzewcze lub palniki i sprawdź, czy nie są odsłonięte gorące powierzchnie (takie jak rury parowe); jeśli powierzchni nie można ogrzać przez kontrolowany i znaczny okres czasu, musisz wybrać inną przestrzeń laboratoryjną do pracy.
Załóż fartuch ochronny, rękawiczki i okulary ochronne. Umieść zlewkę borokrzemianową pod wyciągiem i włącz ją. Umieść próbkę siarki w zlewce.
Wlewaj dwusiarczek węgla powoli i ostrożnie do zlewki, aż próbka zostanie całkowicie zanurzona. Pozwól, aby próbka pozostała zanurzona, aż reakcja rozpuszczania spowolni lub zatrzyma się; zastąpił zużyty dwusiarczek węgla świeżym, jeśli pożądane jest dalsze rozpuszczanie.
Pozbyć się disiarczku węgla jako substancji niebezpiecznej (odpady niebezpieczne EPA nr P022) zgodnie z lokalnymi wytycznymi dotyczącymi transportu i usuwania. Przed ponownym użyciem dokładnie wypierz całą odzież i sprzęt ochronny. Po zakończeniu dokładnie umyj ręce, przedramiona i twarz.