Zawartość
Tsunami to fala lub seria fal, spowodowana pionowym przesunięciem kolumny wody. Może to być generowane przez trzęsienia ziemi poniżej dna morskiego i gwałtowne wybuchy wulkanów nad nim, osuwiska nad lub pod wodą lub uderzenia meteorytu do morza. Tsunami zeskrobują osady z dna morskiego i bezkręgowce, przedzierają się przez rafy koralowe i niszczą przybrzeżną roślinność. Podczas gdy ekosystemy mogą się zregenerować, ingerencja człowieka może ingerować.
Generowanie i propagacja fal
Najbardziej niszczycielskie tsunami powstaje w wyniku pęknięcia skorupy ziemskiej pod dnem morskim podczas trzęsienia ziemi. Na przykład skorupa pod dnem Oceanu Indyjskiego i Pacyfiku składa się z licznych granic kolizji między płytami tektonicznymi. Dno oceanu może być pchane w górę, na boki lub w dół. We wszystkich przypadkach ruch wypiera ogromną ilość wody, która rozwija się na powierzchni oceanu jak mały garb o wysokości mniejszej niż metr, ale o długości fali setek kilometrów. Podróżuje we wszystkich kierunkach pod własnym pędem, osiągając prędkość aż 900 kilometrów na godzinę w głębokim oceanie na głębokościach wody aż do 4,5 km (2,8 mil). Jego prędkość spada do 35 do 40 km / h (21,8 do 25 mil na godzinę), gdy osiąga głębokość wody 10 metrów (39 stóp) w pobliżu brzegu, chociaż jego wysokość może sięgać prawie 10 metrów. Jednak jego wysokość może wzrosnąć do ponad 30 metrów (100 stóp), jeśli fala jest ograniczona do zatoki lub naturalnego portu.
Erozja dna morskiego
Podstawa fali tsunami może zmienić topografię dna morskiego. Powoduje erozję osadów dna morskiego i może dewastować ekosystemy denne denne. Są to zwykle bezkręgowce, takie jak skorupiaki, robaki i ślimaki, które zakopują się w osadach dna morskiego i mieszają je. Czasami ogromne fragmenty dna morskiego mogą się rozerwać. Tohoku, Japonia, tsunami z marca 2011 r. Zdeponowało erozję osadów w innych miejscach jako ogromne wydmy dna morskiego.
Rafy koralowe
Rafy koralowe są naturalnymi falochronami dla fali tsunami, która porusza się w kierunku wybrzeża. W grudniu 2004 r. Tsunami indonezyjskiego trzęsienia ziemi zdewastowało rafy koralowe wokół wybrzeży Oceanu Indyjskiego. Późniejsze badania wykazały, że rafy już umierały, ponieważ rybacy eksplodowali dynamit lub wlewali związki cyjankowe do morza, aby łowić ryby. Cztery lata po tsunami zdrowe koralowce się regenerowały.
Środowiska Intertidal
Łóżka trawy morskiej, lasy namorzynowe, przybrzeżne tereny podmokłe oraz związane z nimi życie ryb i zwierząt w strefie pływów są szczególnie narażone na tsunami. Jest to część wybrzeża, która podczas odpływu jest wystawiona na powietrze i zanurzona podczas przypływu. Przed tsunami w 2011 r. Podwodna trawa morska wzdłuż wybrzeża ai północnej Japonii urosła do wysokości dwupiętrowego budynku. Masahiro Nakaoka, ekolog morski z Uniwersytetu Hokkaido, zaobserwował nowe pędy trawy morskiej rosnące dwa lata po tsunami i oszacował, że potrzebował dekady, aby ożywić. Jednak budowa nowych falochronów i falochronów jako sztucznych barier tsunami może utrudnić to odrodzenie. Bariery odcięłyby bogate w składniki odżywcze cieki wodne, które płyną z gór na lądzie i do morza.
Inwazja gatunków
Tsunami mogą przenosić ogromne ilości gruzu z jednej strony oceanu na drugą. Betonowy blok z Misawa w Japonii zajęło 15 miesięcy przeprawa przez Ocean Spokojny i zderzenie z wybrzeżem Oregonu. Glony i inne organizmy przyczepione do tych szczątków przetrwały przeprawę przez ocean. Mogą one tworzyć nowe społeczności w Oregonie i potencjalnie wypierać rodzime gatunki.