Zawartość
Dawno, dawno temu kontynent europejski pokryty był gęstymi lasami liściastymi, które stanowiły odpowiednie siedlisko dla wielu gatunków zwierząt. Rozwój człowieka zanikał w tych lasach do tego stopnia, że niewiele lasów pozostaje w Europie. W rezultacie wiele gatunków straciło swoje siedliska i stały się podatne na zagrożenia, takie jak zanieczyszczenie i pestycydy. Zniszczenie tych lasów, nie wspominając o wtargnięciu w to, co z nich zostało, zmniejszyło populacje lęgowe wielu zwierząt zamieszkujących lasy, w szczególności żubra i norki europejskiej.
Żubr
Podobnie jak bizon amerykański, europejski żubr, znany również jako żubr, jest nieco mniejszy i nie tak kudłaty, jak jego amerykański kuzyn. Przed XX wiekiem żubry wędrowały swobodnie po południowo-wschodniej, środkowej i zachodniej Europie; ale do 1927 r. dzikie żubry wyginęły na wolności dzięki łowiectwu i utracie siedlisk spowodowanej rozwojem rolnictwa, a tylko 54 członków tego gatunku przeżyło w ogrodach zoologicznych w całej Europie. Od tego czasu wysiłki na rzecz ochrony i ponowne wprowadzenie zwierząt na obszary, na których niegdyś istniały na dystansie, pomogły gatunkowi znacznie się odbić, chociaż nadal jest klasyfikowany jako „Wrażliwy” na Czerwonej liście zagrożonych gatunków Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody.
Norek europejska
Norek europejska, jedno z najbardziej zagrożonych zwierząt leśnych w Europie, to kolejny gatunek, który niemal wyginął dzięki łowiectwu i utracie siedlisk. Tam, gdzie ten długi, szczupły członek rodziny mustelidów został kiedyś znaleziony w całej Europie, dziś wiadomo, że dzika populacja istnieje w niewielkiej liczbie w niektórych częściach Europy Wschodniej, Hiszpanii i Francji. Podobnie jak jego amerykański kuzyn, ta norka była kiedyś głównym celem handlu futrami, ale polowanie na ten gatunek zostało zakazane. Niemniej jednak norek stoi w obliczu innych zagrożeń, w tym zanieczyszczenia, zatrucia pestycydami, utraty siedlisk z powodu rozwoju człowieka oraz konkurencji o żywność i siedliska z norki amerykańskiej, która została przeszczepiona do Europy w latach dwudziestych.
Wydra
Wydra zwyczajna, znana również jako wydra europejska lub eurazjatycka, znajduje się na czerwonej liście IUCN jako „zagrożona”. Ten elegancki ssak wodny, kolejny członek rodziny mustelidów, można było kiedyś znaleźć w Wielkiej Brytanii, a także w Europie i Azji. Jednak populacja stworzeń gwałtownie spadła od połowy XX wieku, a w Wielkiej Brytanii stworzenie można obecnie znaleźć tylko w Walii, Szkocji, Irlandii Północnej i południowo-zachodniej części Anglii. Podobnie jak norka, wydra była kiedyś celem handlu futrami. Mimo że polowanie i chwytanie wydr zostało zakazane w całej Europie, ludność cierpi również z powodu zanieczyszczenia i braku roślinności rzecznej nadającej się do ukrycia ich dziur lub nor. Działania na rzecz ochrony i ponownego zaludnienia obejmowały sadzenie większej ilości roślin w rzekach i budowanie sztucznych dziur.
Orlik grubodzioby
Wędrowny ptak drapieżny znaleziony w rozdrobnionych populacjach lęgowych w lasach liściastych Europy Wschodniej, Chin kontynentalnych i Mongolii. Orlik krzykliwy znajduje się na Czerwonej liście IUCN jako „Wrażliwy”. Pomimo nazwy, tylko młode orły mają białe plamki na swoich ciemnych piórach, które zanikają w miarę dojrzewania. Ta populacja ptaków stoi w obliczu różnorodnych zagrożeń, w tym niszczenia siedlisk z powodu osuszania terenów podmokłych oraz rozwoju miejskiego i rolniczego. Chociaż jest to prawnie chroniony gatunek w wielu krajach europejskich, jest także ofiarą strzelania, a także celowego i przypadkowego zatrucia. Gatunek ten został rozcieńczony przez krzyżowanie z orłem krzykliwym, co może być wynikiem niemożności znalezienia partnera w obrębie własnego gatunku. Wprowadzenie amerykańskiej norki do Europy stworzyło także konkurencję z orłem grubodziobym o jedzenie.