Zawartość
Ziemia składa się z czterech głównych warstw: skorupy, płaszcza, rdzenia zewnętrznego i rdzenia wewnętrznego. Podczas gdy większość warstw jest wykonana z litego materiału, istnieje kilka dowodów sugerujących, że zewnętrzny rdzeń jest rzeczywiście ciekły. Gęstość, dane fali sejsmicznej i pole magnetyczne Ziemi zapewniają wgląd nie tylko w strukturę, ale także w skład jądra Ziemi.
Struktura rdzenia
National Geographic zauważa, że rdzeń jako całość jest najgłębszą i najgorętszą warstwą Ziemi. Jest wykonany prawie w całości z metalu. Zewnętrzny rdzeń składa się ze stopu żelaza i niklu. Są to dwa najczęstsze metale na planecie. Na powierzchni nikiel i żelazo prawie zawsze występują w postaci stałej. Rdzeń zewnętrzny ma głębokość około 2300 kilometrów (1430 mil) i mieści się w zakresie temperatur od 4000 do 5000 stopni Celsjusza (7200 do 9000 stopni Fahrenheita). Natomiast wewnętrzny rdzeń jest wykonany prawie w całości z żelaza i ma jedynie 1200 km (750 mil) grubości. Ta warstwa jest bardzo gorąca, między 5000 a 7000 stopni Celsjusza (9 000 i 13 000 stopni Fahrenheita), ale ciśnienie wywierane przez masę reszty planety zapobiega stopieniu się tej warstwy.
Gęstość i grawitacja
Sir Isaac Newton dokonał pierwszej obserwacji dotyczącej gęstości jądra Ziemi ponad trzy wieki temu. Według US Geological Survey, Newton, angielski naukowiec, wysunął hipotezę, że w oparciu o obserwacje innych planet i inne dane, które zebrał z badań nad siłą grawitacji i siłą grawitacji, średnia gęstość Ziemi była dwa razy większa niż znalezione skały na jego powierzchni, a zatem jądro Ziemi musi składać się z dużo gęstszego materiału, takiego jak metal.
Dane fali sejsmicznej
Dane dotyczące trzęsień ziemi zapewniają lepszy wgląd w skład centrum Ziemi. Podczas trzęsienia ziemi energia jest uwalniana w falach, które przemieszczają się przez warstwy Ziemi. Dwa typy uwolnionych fal to fale pierwotne lub fale P oraz fale wtórne (ścinające) lub fale S. Zarówno fale P, jak i fale S mogą podróżować przez ciała stałe, ale jedyne fale P mogą przemieszczać się przez ciecze. Dane fali sejsmicznej pokazują, że fale S nie przechodzą przez zewnętrzny rdzeń, a zatem ta część wnętrza planet musi być płynna.
Ziemskie pole magnetyczne
Ziemia ma silne pole magnetyczne, które można również przypisać ciekłemu rdzeniu zewnętrznemu. Według PBS.org zewnętrzny rdzeń wraz z rdzeniem wewnętrznym tworzy siłę Coriolisa, która nieustannie utrzymuje ziemską strukturę geomagnetyczną. Obrót Ziemi powoduje, że zewnętrzny płynny rdzeń obraca się w kierunku przeciwnym. Ciekły metal zewnętrznego rdzenia przechodzi przez pole magnetyczne, które wytwarza prąd elektryczny. W miarę przepływu prądu generowana jest silniejsza siła magnetyczna. Tworzy to samowystarczalny cykl siły magnetycznej.