Zawartość
Kiedy spalisz coś na kuchence, kuchnia będzie pachniała dymem. Kilka minut później całe twoje miejsce będzie pachniało przypalonym jedzeniem. Dzieje się tak, ponieważ atomy spalonego jedzenia rozpraszają się w twoim domu. Dyfuzja to proces, w którym atomy jednego materiału są przenoszone do innego materiału przez losowy ruch atomowy. W dyfuzji atomy mają tendencję do równomiernego rozprzestrzeniania się, tak jak gdy dym przenosi się z wysokiego stężenia w kuchni do niższego stężenia w całym domu. Szybkość dyfuzji zależy od kilku czynników.
Temperatura
Ze wszystkich czynników wpływających na szybkość dyfuzji najważniejsza jest temperatura. Temperatura ma największy wpływ na szybkość dyfuzji i jest najłatwiejszym z czynników, który można zmienić. Zwiększenie temperatury zwiększa szybkość dyfuzji poprzez dodanie energii do każdej cząstki. Dzieje się tak, ponieważ cząstki o większej energii odbijają się od siebie częściej i równomiernie rozmieszczają się w całej objętości materiału. Podobnie, obniżenie temperatury obniży szybkość dyfuzji poprzez obniżenie energii każdej cząstki.
Różnica stężenia
Szybkość dyfuzji zależy od różnicy między stężeniami w materiale gospodarza, przy czym wyższe różnice stężeń skutkują wyższymi szybkościami dyfuzji. Na przykład, dyfuzja przez cienką ścianę lub membranę nastąpi szybko, jeśli po jednej stronie występuje wysokie stężenie gazu, a po drugiej stronie ściany nie ma gazu. Jeśli po obu stronach jest już prawie równa ilość gazu, dyfuzja będzie znacznie wolniejsza.
Odległość dyfuzji
Szybkość dyfuzji jest odwrotnie proporcjonalna do odległości, przez którą materiał dyfunduje. Oznacza to, że mniejsze odległości powodują szybsze prędkości dyfuzji, a większe odległości powodują wolniejsze prędkości dyfuzji. Ma to sens, ponieważ gaz dyfunduje przez cienką ścianę znacznie szybciej niż dyfundowałby przez grubą ścianę.
Materiały rozpraszające i przyjmujące
Szybkość dyfuzji zależy również zarówno od materiału, który dyfunduje, jak i od materiału, przez który dyfunduje. W pewnej temperaturze wszystkie cząstki mają tę samą średnią energię. Oznacza to, że lżejsze atomy, takie jak wodór, węgiel, tlen i azot, przemieszczają się szybciej i są bardziej ruchliwe niż większe atomy, takie jak miedź lub żelazo. Materiały wykonane z tych lżejszych atomów dyfundują szybciej niż cięższe materiały.