Zawartość
W całej historii ludzkości złoża placerów były wydobywane dla skarbów - złota, platynowych diamentów i innych klejnotów. Starożytni Rzymianie otrzymywali większość imperiów ze złota z kopalni placerów w całym imperium. Depozyty placerowe znajdowały się w centrum wielkich gorączek złota w XIX wieku w Kalifornii, na Alasce, w Jukonie, w Południowej Afryce i gdzie indziej. Będąc na powierzchni ziemi lub w jej pobliżu, złoża placerów są łatwe do wydobycia, nie wymagają złożonego i kosztownego sprzętu potrzebnego do innych rodzajów złóż i zapewniają poszukiwaczowi niemal natychmiastowe nagrody.
Formowanie placerów
Złoża placerowe składają się z minerałów oderwanych przez wietrzenie od skał, w których się utworzyły, a następnie skoncentrowanych grawitacyjnie przy pomocy procesu przeciągania lub przesiewania. Źródłem energii mechanicznej wymaganej do przesiewania są strumienie lub rzeki, fale oceanu, wiatr lub lodowce. Depozyt placerkowy może tworzyć się bardzo blisko podłoża skalnego, z którego pochodzi, lub może znajdować się w dużej odległości. Złoże może być albo zakopane, albo odsłonięte, a nawet skamieniałe, jeśli powstało w przeszłości geologicznej.
Stream Placers
Odkładacze strumieni zwykle powstają w wyniku ekspozycji złoża minerałów na zboczu wzgórza z widokiem na dolinę rzeki. Podłoże skalne rozpada się w wyniku wietrzenia, które początkowo tworzy placki przylegające do podłoża skalnego, zwane plackowcami resztkowymi; mogą one pełzać dalej w dół i zostać uwięzione w wąwozie w połowie drogi w dół wzgórza, tworząc eliptyczne placery. Wreszcie, placery docierają do strumienia na dnie doliny, tworząc placki strumieniowe, znane również jako placki aluwialne; są to najważniejsze rodzaje placerów.
Placery wiatrowe i plażowe
W suchych regionach, w których nie ma wody, placki znane jako placki eoliczne powstają w wyniku działania wiatru. Materiał zerwany z podłoża skalnego rozpada się, a wiatr wieje lżejszą matrycę skalną, pozostawiając po sobie placer zawierający minerały o wartości ekonomicznej. Prądy brzegowe i fale wywołują koncentrację miejsc wzdłuż plaż, z materiału zawierającego rudę, który albo spadł z pobliskich klifów, albo został wniesiony przez strumienie odprowadzane do oceanu.
Placer Minerals
Przesiewanie i koncentracja grawitacyjna są możliwe tylko wtedy, gdy minerał jest cięższy niż otaczające go środowisko geologiczne, sprężysty i trudny do rozbicia, a także chemicznie obojętny w obecnym środowisku. Diamenty i złoto spełniają te wymagania i są najbardziej znanymi minerałami placerowymi; inne obejmują monazyty, platyny i ilmenity oraz mniejsze klejnoty, takie jak granaty. Tor - możliwa alternatywa dla uranu do zasilania reaktorów jądrowych - występuje w monazycie, podczas gdy cyna jest wytwarzana z ilmenitu.
Depozyty znanych placerów
Placery produkujące złoto znajdują się w zachodniej Ameryce Północnej - Kalifornii, Nevadzie, Kolumbii Brytyjskiej i Jukonie. Diamenty znaleziono w placerach w Albercie w Kanadzie. Na piaskach plażowych na Florydzie znajdują się ciężkie metalowe placery. Piaski plażowe w południowych Indiach zawierają ogromne rezerwy toru, których zawartość energetyczna przekracza rezerwy uranu w tym kraju. Placery wytwarzane przez wiatr występują w Australii. Złotorze zostały po raz pierwszy odkryte przez Europejczyków w wielkiej dzielnicy górnictwa złota w Witwatersrand w Południowej Afryce w latach 50. XIX wieku.