Zawartość
- Lokalizacja i wysokość
- Charakterystyka strumieni strumieniowych
- Lotnictwo i strumienie strumieniowe
- Strumienie strumieniowe powodują turbulencje
Strumienie strumieniowe to silne wiatry zachodnie, które wieją w wąskim paśmie w górnej atmosferze Ziemi na tych samych wysokościach, na których latają samoloty. Tworzą się z powodu różnic temperatur między biegunami i równikiem i istnieją na obu półkulach, chociaż te na półkuli północnej są silniejsze. Samoloty lecące na wschód w strumieniu odrzutowym otrzymują potężny zastrzyk, ale te lecące na zachód muszą walczyć z równie silnym wiatrem przednim.
Lokalizacja i wysokość
Dwa strumienie strumieniowe na każdej półkuli są wynikiem cyrkulacji powietrza w trzech odrębnych komórkach na każdej półkuli. Strumień tropikalnego strumienia występuje na 30 stopniach szerokości geograficznej północ / południe, na granicy ogniwa Hadleya - najbliższego równika - i ogniwa Ferrell na średnich szerokościach geograficznych. Strumień strumienia polarnego, który jest silniejszy z tych dwóch, występuje przy 50 do 60 stopniach szerokości geograficznej północ / południe, na styku komórki Ferrell i komórki Polar. Strumienie strumieniowe wieją tuż poniżej tropopauzy, która stanowi granicę między troposferą a stratosferą. Wysokość tropopauzy waha się od 19 800 metrów (65 000 stóp) na równiku do 7 000 metrów (23 000 stóp) nad biegunami w zimie.
Charakterystyka strumieni strumieniowych
Strumienie strumieniowe wieją w wąskie pasma o szerokości kilkuset mil i grubości mniejszej niż 3 mile. Zwykle latem średnio od 160 do 240 kilometrów na godzinę (100 do 150 mil na godzinę), a zimą mogą osiągać prędkość 400 kilometrów na godzinę (250 mil na godzinę). Nie są ustalone na pewnej szerokości geograficznej; wędrują z północy na południe w zależności od pory roku i położenia słońca. Fakt, że wieją z zachodu na wschód, jest konsekwencją rotacji Ziemi z zachodu na wschód w połączeniu z jej gradientami temperatury z północy na południe.
Lotnictwo i strumienie strumieniowe
Piloci komercyjnych linii lotniczych używają strumieni odrzutowych od 1952 roku, kiedy lot Pan Am leciał z Tokio do Honolulu na wysokości 25 000 stóp, aby skorzystać z jednego. Lecąc strumieniem odrzutowym, samoloty podróżujące z zachodu na wschód uzyskują znaczny wzrost od wiatru tylnego, co oszczędza czas i paliwo. I odwrotnie, samoloty lecące w przeciwnym kierunku tracą czas i zużywają więcej paliwa, lecąc pod wiatr, który wytwarza strumień odrzutowy, a piloci zwykle dostosowują wysokość lotu, aby ich uniknąć. Codzienne wahania pozycji, intensywności i wielkości strumieni odrzutowych często wymagają modyfikacji planu lotu w ostatniej chwili, zanim lot na duże odległości wystartuje na średnich szerokościach geograficznych.
Strumienie strumieniowe powodują turbulencje
Jeśli chodzi o pasażerów, jedną z bardziej niebezpiecznych konsekwencji napotkania strumienia odrzutowego jest turbulencja czystego powietrza. Jest to wynik pionowego i poziomego ścinania wiatru związanego ze strumieniami strumieniowymi, a piloci nie widzą, że nadchodzi, ponieważ nie jest to związane z pogodą. CAT może być wystarczająco silny, aby spowodować, że samolot nagle spadnie z wysokości nawet 30 metrów (100 stóp), jak to miało miejsce w przypadku lotu United Airlines Flight 826 na trasie z Tokio do Honolulu w 1997 roku. Kilka osób zostało rannych podczas tego lotu i jeden pasażer następnie zmarł.