Zawartość
Wiek neolitu był około 10 000 do 3 000 lat temu. Był to początek końca epoki kamienia łupanego i początek zorganizowanego rolnictwa i osadnictwa. Narzędzia kamienne były normą, ale zaczęły być bardziej wyrafinowane, wyspecjalizowane i często były szlifowane do dokładnego wykończenia. Skały z wysokim procentem dwutlenku krzemu (SiO2) najlepiej nadawały się do narzędzi, ponieważ ostry cios powoduje „łuszczenie się” kawałków, pozostawiając ostre krawędzie. Przed neolitem ludzie używali „toporów ręcznych”, z grubsza wykrojonych narzędzi do siekania, skrobania i cięcia za pomocą bulwiastego, wielkości dłoni kamienia, który zwężał się do ostrego punktu. Do czasu pojawienia się neolitu topory ręczne wypadły z łask, ponieważ były trudniejsze i mniej wyspecjalizowane niż nowe narzędzia opracowane przez ludzi. Niezależnie od tego naukowcy uważają tworzenie wszystkich tych narzędzi za oznakę wczesnej ludzkiej pomysłowości.
Skrobaki
Skrobaki są jednym z oryginalnych narzędzi kamiennych, znalezionych wszędzie tam, gdzie osiedlili się ludzie, na długo przed erą neolitu. Skrobaki były używane zarówno do rzeźnictwa zwierząt, a następnie do usuwania mięsa ze skór. Skóry można następnie wyleczyć jak skórę. Skrobak to płaski kawałek kamienia z jedną dłuższą lekko zakrzywioną krawędzią. Krawędź jest wyostrzana przez „pukanie” lub uderzanie płatków innym kamieniem.
Ostrza
Podczas gdy skrobak może być używany do krojenia w zwierzę, dłuższe, cieńsze ostrze można wkładać głębiej w tusze lub biegać wzdłuż kości i działa lepiej na owoce i warzywa z ustalonego życia rolniczego. Ostrza są trudniejsze do wykonania niż skrobaki; po przewróceniu do cienkiego kawałka skały łatwo jest rozbić go na pół.
Strzały i włócznie
Strzały i groty mają bardziej wyrafinowany kształt niż zwykłe skrobaki i ostrza. Nie tylko końcówka jest bardziej delikatna, ale także ukształtowanie końcówki głowy w celu wsunięcia jej do trzonu, a także zapewnienie występów, które można wykorzystać do związania punktu na miejscu, wymagały nowego stopnia precyzji i staranności.
Siekiery
Polerowany kamienny topór jest uważany za jeden z najważniejszych osiągnięć epoki neolitu. Po ukształtowaniu siekiery poprzez łuszczenie się, inny kamień został użyty do jej wygładzenia. Siekiery znacznie upraszczają oczyszczanie ziemi, umożliwiając rozprzestrzenianie się rolnictwa. Siekiery również stanowią skuteczną broń, i uważa się, że wiele toporów neolitycznych było przeznaczonych do użycia raczej na wrogach niż na drzewach. Potrzeba samoobrony doprowadziła do bardziej scentralizowanego życia na wsi w wysokich murach.
Adzes
Adze to narzędzie do obróbki drewna. Jest to płaskie ostrze przymocowane do rączki, trochę jak topór, tyle że ostrze jest obrócone poziomo, trochę jak motyka. Kiedy uderza w kawałek drewna, wyrywa kawałek. Był i jest nadal używany w kulturach, w których można robić czółna, ponieważ jest to jeden z najszybszych sposobów na wydrążenie kłody. Większa powierzchnia jest również skutecznym narzędziem do kopania, usuwania korzeni i ogólnie przygotowywania gruntów pod sadzenie.
Młotki i dłuta
Dłuta wykonano przez przymocowanie ostrego kamienia do końca mocnego patyka. Młoty wykonano przez zaokrąglenie skały i albo wywiercenie przez nią otworu, albo utworzenie wycięcia wokół zewnętrznej strony, które można by wykorzystać przy mocowaniu głowy do rączki za pomocą liny lub ścięgna. Młotki były najczęściej używane z dłutami do obróbki drewna, chociaż różnica między młotem a kijem wojennym jest tak naprawdę tylko w użyciu.