Chociaż nie jest toksyczny, obecność żelaza w wodzie domowej może powodować nieprzyjemne zapachy, poplamione pranie, przebarwione miski wodne, a nawet zatkane rury. Jednak te objawy mogą być również spowodowane przez minerały nieżelazne / żelazowe. Aby zmierzyć całkowitą ilość żelaza w wodzie, można użyć zestawu pasków testowych zmieniających kolor w celu wykrycia poziomu jonów żelaza w wodzie. Paski testowe powleczono związkiem 2,2-bipirydyny, który tworzy ciemną, dobrze widoczną kompleksową cząsteczkę z Fe (II). Przed badaniem do próbki wody dodaje się kwas askorbinowy, który redukuje jony Fe (III) w wodzie do stanu Fe (II).
Za pomocą pipety przenieś 10 mililitrów wody, którą chcesz przetestować, do cylindra miarowego.
Dodaj 1/4 łyżeczki kryształów kwasu askorbinowego do wody w cylindrze miarowym. Wymieszaj pipetą wodę, aby rozpuścić kryształy.
Zanurz pasek testowy żelaza w wodzie w cylindrze miarowym, zanurzając go na około 1 sekundę.
Delikatnie strząśnij nadmiar wody i połóż pasek testowy na sterylnej suchej powierzchni i pozostaw do wyschnięcia. Po 10 sekundach pasek przejdzie zmianę koloru.
Porównaj kolor paska testowego z różnymi odcieniami na karcie kolorów zawartej w głównym pojemniku z paskiem testowym. Liczba poniżej odpowiadającego kwadratu koloru reprezentuje stężenie jonów żelaza w próbce wody, w miligramach na litr (mg / l) lub częściach na milion (ppm). Standardowy limit zawartości żelaza w wodzie pitnej wynosi 0,3 mg / l, co jest bardzo wysokie, ale nie jest niebezpieczne. Na tym poziomie woda ma wyraźnie nieprzyjemny smak, nieprzyjemny zapach i urządzenia gospodarstwa domowego mają tendencję do znacznego zabarwienia czerwonawą lub brązową łuską. Większość poziomów w gospodarstwach domowych nie zbliża się do 0,3 mg / l, ale nie jest to niespotykane.