10 faktów na temat skamielin

Posted on
Autor: Monica Porter
Data Utworzenia: 13 Marsz 2021
Data Aktualizacji: 18 Listopad 2024
Anonim
10 faktów na temat skamielin - Nauka
10 faktów na temat skamielin - Nauka

Zawartość

Skamieniałe szczątki żyjących kiedyś organizmów - zwierząt, roślin i ludzi - dają naukowcom spojrzenie w przeszłość. Skamieliny od dawna fascynują zarówno paleontologów, jak i entuzjastów swoją umiejętnością opowiadania historii z przeszłości. Większość skamielin pokazuje kształt działalności wymarłych stworzeń i ludzkich przodków, ale niektóre pochodzą z gatunków, które istnieją dzisiaj.

Skamieliny tworzą się tylko w określonych warunkach

Większość organizmów, które wymarły dawno temu, nigdy nie stała się skamielinami: warunki muszą być w sam raz. Wiele skamielin powstaje na dnie morza, zwierzę umiera, tonie lub zostaje zmiatane na dno oceanu, gdzie jego ciało gnije. Z biegiem czasu osad wokół kości twardnieje, a kość rozpuszcza się, tworząc pleśń. Woda powoli odkłada minerały w formie, tworząc skamielinę.

Nie wszystkie skamieliny są takie same

Podczas gdy niektóre skamieliny pokazują szkielet od dawna martwego stworzenia, inne są bardziej subtelne. Czasami, gdy dinozaur wchodził w błotniste obszary, piasek wypełniał ślady, zanim się zmyły. Z czasem piasek twardnieje, pozostawiając po sobie skamielinę stopy, zwaną skamieliną śladową. Od nich naukowcy dowiadują się o zachowaniach wymarłych gatunków.

Ludzie uczą się od skamielin

Niezależnie od tego, czy skamieliny pochodzą od ludzi, czy dinozaurów, mogą uczyć naukowców wiele o gatunkach i kulturach, które istniały w przeszłości. Naukowcy wykorzystują skamieliny, by w sposób wykształcony zgadywać na temat ewolucji różnych gatunków i tego, jaki był klimat w dawnych czasach.

Naukowcy wiedzą, ile mają lat

Naukowcy mają kilka sposobów na określenie wieku skamieliny, w zależności od przybliżonych szacunków, kiedy się ona utworzyła. Na przykład starzenie się szczególnie starych skamielin wymaga datowania węgla-14, procesu, w którym naukowcy badają rozkład radioaktywny pierwiastków w skamielinie. Naukowcy mogą starzeć nowsze skamieliny za pomocą procesu zwanego molekularnym zegarem genetycznym, który porównuje różnice w DNA między skamieliną a podobnymi gatunkami żyjącymi obecnie. Ponieważ DNA szybko ulega rozpadowi, można go stosować tylko na starszych próbkach.

Praca ze skamielinami nie jest dokładną nauką

Ponieważ te skamieniałe gatunki już nie istnieją, naukowcy naprawdę mogą jedynie zgadywać o prawdziwej naturze stworzeń, z których pochodzą. Podczas gdy w poprzednich latach naukowcy wierzyli, że dinozaury są skalowane, ostatnie interpretacje skamielin sugerują, że miały one pióra.

Najstarsze skamieliny to bakterie

Naukowcy badający skały osadowe na Grenlandii odkryli małe mikrocząstki grafitowe uważane za skamieniałe pozostałości produktów ubocznych wytwarzanych przez starożytne bakterie, jedną z najwcześniejszych form życia sprzed 3,7 miliarda lat temu.

Niektóre skamieliny są ogromne

W 2017 r. Naukowcy odkryli pozostałości tego, co obecnie uważają za największe na świecie zwierzę lądowe. Nazywa Patagotitan mayorum, skamieniałe szczątki sugerują, że stwór o długiej szyi miał 120 stóp długości i prawdopodobnie ważył 69 ton, ponad 150 000 funtów. Nawet przerażające raki były większe w przeszłości. Paleontolodzy z Uniwersytetu w Manitobie znaleźli szczątki trylobitu o długości 28 cali, szukając skamielin w pobliżu zatoki Hudson.

Skamieliny ujawniają fakty na temat katastrof

Po pewnym czasie niektóre skamieniałe gatunki przestały się pojawiać, co sugeruje, że gatunki te wyginęły. Naukowcy datują takie wydarzenie 65 milionów lat temu i sugerują, że gigantyczny meteoryt uderzył w Ziemię i zabił wiele gatunków. Istnieją również zapisy kopalne dotyczące gatunków, które przeżyły to wydarzenie i tego, jak zmieniło to ich fizjologię.

Niestety, Cars Dont Run on Dead Dinosaurs

Ogromne ociężałe dinozaury nie stworzyły paliw kopalnych. Były to raczej mikroskopijne organizmy zwane okrzemkami. Paliwa kopalne, nieodnawialne zasoby, powstały z tych małych stworzeń umierających w dużych ilościach. Ciśnienie i temperatura na skale osadowej, która pokrywała ich szczątki, przekształciły pozostały węgiel z ich ciał w paliwo.

Skamieliny są zasobem skończonym

Podobnie jak paliwa kopalne, same skamieliny stają się coraz rzadsze. Ponieważ ich formowanie zajmuje dużo czasu, a formują się one w określonych warunkach, zbiornik skamielin na Ziemi zmniejsza się za każdym razem, gdy naukowiec wyjmie je z ziemi.