Zawartość
Badanie zasolenia wody służy do określania stężenia soli rozpuszczonych w próbce wody. Zasolenie jest mierzone w celu utrzymania akwariów morskich, w celu określenia przydatności wody do picia i monitorowania ekologicznego siedlisk wodnych. Stężenie soli można bezpośrednio zmierzyć przez odparowanie próbki wody i pomiar pozostawionych wysuszonych soli (ogółem rozpuszczonych substancji stałych lub TDS). Opracowano bardziej praktyczne metody szacowania zasolenia wody na podstawie zależności między stężeniem jonów soli a przewodnością elektryczną, gęstością i współczynnikiem załamania światła.
Jednostki miary
Cała woda, która nie została dejonizowana ani destylowana, zawiera trochę soli. Stężenie soli jest często opisywane w jednostkach części na tysiąc (ppt), części na milion (ppm), miligramy na litr (mg / L) lub procent. Zależność między tymi jednostkami wynosi: 1 ppt = 1000 ppm = 1000 mg / L = 0,1 procent. Zasolenie jest również wyrażane w praktycznych jednostkach zasolenia (psu), miary przewodności przy stałym ciśnieniu i temperaturze, która jest w przybliżeniu równoważna ppt.
Typowe poziomy zasolenia
Woda jest definiowana jako woda słodka, gdy jej stężenie soli jest mniejsze niż 1000 ppm. Jest to również ogólny limit dla wody pitnej, chociaż woda pitna powinna być mniejsza niż 600 ppm dla smaku. Stężenie soli w wodzie morskiej wynosi około 35 000 ppm.
Słona woda staje się bardziej zasolona, gdy woda odparowuje i pozostawia sole w tyle. Jeziora i stawy solne, w tym stawy solne do odparowywania soli wykorzystywane do komercyjnej produkcji soli, mogą osiągać poziomy zasolenia aż do nasycenia (około 264 000 ppm, w zależności od temperatury).
Metoda przewodnictwa
Przewodność elektryczna wody jest proporcjonalna do jej stężenia przewodzących elektrycznie jonów soli. Przewodność, ilość prądu elektrycznego, która może przepłynąć przez wodę, można łatwo zmierzyć za pomocą ręcznego urządzenia zwanego sondą lub miernikiem przewodności. Przewodność można następnie przekształcić w zasolenie, jeśli znana jest również temperatura i ciśnienie. Niektóre urządzenia do pomiaru zasolenia dokonują tej konwersji, ale nie są dokładne przy stężeniach wyższych niż około 70 000 ppm.
Metoda areometru
Gęstość wody lub ciężar właściwy wzrasta proporcjonalnie do jej stężenia soli. Temperatura wpływa również na gęstość wody i jest potrzebna do przekształcenia ciężaru właściwego w zasolenie. Ciężar właściwy można zmierzyć za pomocą areometru, skalibrowanej szklanej rurki zaprojektowanej do pływania w próbce wody. Głębokość, na której areometr znajduje się przy linii wodnej, określa ciężar właściwy próbki. Następnie do ustalenia zasolenia wody można użyć „tabeli”, takiej jak ta połączona w sekcji Zasoby.
Metoda refraktometru
Refraktometry szacują zasolenie poprzez pomiar stopnia, w jakim próbka wody załamuje światło w porównaniu z próbką czystej wody. Po umieszczeniu kilku kropel wody na talerzu dziennym wartość zasolenia można odczytać przez lunetę. Chociaż metoda refraktometru jest powszechnie stosowana do pomiaru zasolenia wody, autorzy książki „Standardowe metody badania wody i ścieków” zalecają stosowanie metod opartych na przewodności i gęstości dla precyzji.