Zawartość
Siarka, szesnasty element układu okresowego pierwiastków i jeden z najobfitszych pierwiastków w skorupie ziemskiej, była znana ludzkości nawet w czasach starożytnych. Ten niemetaliczny element nie ma zapachu ani smaku, ale ma charakterystyczny żółty kolor i amorficzną krystaliczną strukturę w swojej najczęstszej postaci elementarnej. Siarka ma dziś wiele zastosowań przemysłowych, tak jak miało to miejsce w czasach starożytnych, chociaż te zastosowania uległy zmianie.
Proch strzelniczy
Podczas gdy użyteczność siarki zmieniała się przez tysiąclecia, jedno z nich obejmuje zarówno czasy starożytne, jak i współczesne. Czarny proch wymaga siarki jako jednego ze składników. Siarka, saletra i węgiel drzewny stanowiły najwcześniejsze wersje prochu; Chińscy alchemicy stosowali tę łatwopalną substancję w broni i fajerwerkach. Inne cywilizacje używały prochu niemal wyłącznie jako broni. W XV wieku siarka w postaci prochu dostarczała armatom na morzu i na lądzie swoją siłę wybuchową.
Kadzidło Oczyszczające
Dla współczesnego nosa paląca się siarka i związki siarki mają nieprzyjemny zapach. Wcześni alchemicy, szamani i kapłani uważali ten silny i cierpki aromat za potężną siłę do odpędzania złych duchów lub złego powietrza. Rzymskie rytuały oczyszczające obejmowały fumigację budynku lub rzeczy osobistych dymem ze spalania siarki. Aby osłodzić mocny zapach delikatniejszych nosów, kapłani mogą mieszać siarkę z przyjemniejszymi aromatami, takimi jak mirra lub suszone zioła.
Środek owadobójczy
Chociaż zdolność siarki do odpierania złych duchów może być trudna do ustalenia, jej zdolność do odpędzania owadów sprawia, że jest ona dziś użyteczna. Płonąca siarka w domu rzekomo odpędza myszy, karaluchy i inne szkodniki; sproszkowana siarka posypana rogami spiżarni rzekomo utrzymuje żywność w bezpiecznym miejscu dla żerujących stworzeń. Kleszcze, pchły i wszy nie lubią związków zawierających siarkę; dla starożytnych ludzi, którym brakowało nowoczesnych udogodnień, takich jak bieżąca woda i pranie w pralce, proszek siarki stanowił sposób na pozbycie się domu z tych bolesnych niedogodności.
Lekarstwo
Starożytni i średniowieczni lekarze często używali proszku siarki przyjmowanego wewnętrznie jako wermifuge (środek odrobaczający) i jako środek równoważenia „humorów” ciała. Gdy pali się siarka, średniowieczni lekarze uważali ją za element choleryczny, który neutralizuje choroby flegmatyczne lub melancholijne. Ludzie cierpią z powodu niewielkich ilości siarki, ale inny powszechny składnik alchemiczny i leczniczy, rtęć, wyrządził znacznie więcej szkód. Rtęć, czyli rtęć, jak ją znają współcześni naukowcy, miała tak samo duże znaczenie jak siarka dla średniowiecznych medyków. Zosimos z Panoplis stwierdził, że „Siarka jest w rzeczywistości ojcem, a rtęć w rzeczywistości matką” alchemii, a zatem medycyny.