Zawartość
Argon, pierwiastek występujący we względnej obfitości w ziemskiej atmosferze, nie jest gazem cieplarnianym, ponieważ podobnie jak tlen, azot i inne gazy, jest w dużej mierze przezroczysty dla długości fal światła odpowiedzialnych za zatrzymywanie ciepła. Argon nie tworzy cząsteczek wystarczająco dużych i złożonych, aby blokować światło podczerwone, tak jak znane gazy cieplarniane, takie jak dwutlenek węgla i metan.
O argonie
Jako członek szlachetnych gazów, grupy pierwiastków, która obejmuje również hel, ksenon i neon, argon zwykle nie łączy się z innymi atomami, tworząc molekuły - nawet z samym sobą. Ze względu na tę właściwość gaz argonowy składa się z pojedynczych atomów, w przeciwieństwie do azotu i tlenu, które tworzą pary atomów, a także bardziej złożone cząsteczki. Argon stanowi około 0,9 procent ziemskiej atmosfery - znaczną ilość, tuż za azotem w 78 procentach i tlenem w 21 procentach.
Efekt cieplarniany
Efekt cieplarniany jest wynikiem gromadzenia się ciepła uwięzionego w atmosferze w pobliżu powierzchni Ziemi. Gazy, takie jak dwutlenek węgla, przepuszczają widoczne światło słoneczne, ale blokują światło podczerwone wytwarzane, gdy światło ogrzewa ziemię i oceany. Szklarnie mają duże obszary szkła przepuszczające światło słoneczne; podobnie jak CO2, szkło blokuje światło podczerwone, ogrzewając pomieszczenie. Planeta Wenus jest ekstremalnym przykładem efektu cieplarnianego; jego atmosfera wynosi 96,5 procent dwutlenku węgla, a temperatura jego powierzchni wynosi średnio 457 stopni Celsjusza (855 stopni Fahrenheita).
Wibracje molekularne
Gazy cieplarniane mają cząsteczki, które wibrują w sympatii z podczerwienią, ale nie światłem widzialnym; pochłaniają i promieniują energię podczerwieni, ale przepuszczają normalne światło. Chociaż argon pochłania pewne długości fali światła, jest on praktycznie przezroczysty dla podczerwieni. Ponieważ światło podczerwone przechodzi przez argon, każdy ciepły obiekt otoczony gazem ochładza się, emitując ciepło do otaczającej przestrzeni.
Notoryczne gazy cieplarniane
Dwutlenek węgla jest prawdopodobnie najczęściej dyskutowanym gazem cieplarnianym, ponieważ elektrownie spalające węgiel i inne działania człowieka pompują wiele miliardów ton do atmosfery każdego roku. Kolejnym metanem jest 25-krotny potencjał zatrzymywania ciepła dwutlenku węgla; jednak metan przed rozpadem trwa zaledwie 12 lat w atmosferze. Podtlenki azotu powodują efekt cieplarniany prawie 300 razy więcej niż CO2 i utrzymują się przez ponad 100 lat. Niepokojące są także chlorowane fluorowęglowodory, chociaż znajdują się one w znacznie mniejszych ilościach niż CO2 lub metan.