Zawartość
Do początku XX wieku astronomowie mieli dobry powód, by wierzyć, że wszechświat jest statyczny - że zawsze tak było, jak go widzieli i zawsze będzie. Jednak w 1929 r. Wielkie odkrycie zmieniło ten punkt widzenia; dzisiaj kosmolodzy uważają, że wszechświat rozpoczął się od kosmicznej eksplozji zwanej Wielkim Wybuchem, która wydarzyła się około 14 miliardów lat temu.
Rozszerzający się wszechświat
Na początku XX wieku astronom Edwin Hubble zauważył, że niektóre gwiazdy wydają się być znacznie dalej niż wcześniej sądzono.W rzeczywistości nie były wcale gwiazdami - były to kolekcje gwiazd lub galaktyk odległych od tej, w której żyjemy. Hubble zbadał światło emitowane przez te galaktyki i wykorzystał je do określenia odległości. W trakcie tego procesu odkrył, że światło zostało przesunięte w kierunku czerwonego końca spektrum. Oznaczało to, że galaktyki pędzą, co z kolei oznacza, że wszechświat nie był statyczny - rozszerzał się (i nadal się rozwija).
Początek wszechświata
Jeśli wszechświat się rozszerza, to musi zacząć się w pewnym momencie w czasie i przestrzeni, a zatem musi być możliwe prześledzenie jego ekspansji do tego punktu. Dokładnie mierząc odległości galaktyk i ich przesunięcia ku czerwieni, które odpowiadają prędkości ich ruchu, naukowcy wywnioskowali, że Wielki Wybuch nastąpił 13,7 miliarda lat temu. W tym czasie przestrzeń i materia istniały w jednym punkcie zwanym osobliwością; nieskończenie mały i gęsty punkt. Wielki Wybuch nie był dosłownie eksplozją - możemy jedynie powiedzieć, że jest to moment, w którym przestrzeń i czas zaczęły rozszerzać się we wszechświat, który znamy dzisiaj.
Początek i koniec
Na początku wszechświata materia była tak gęsta, że nie obowiązywały zwykłe prawa fizyki. Zamiast tego wszystko funkcjonowało zgodnie z prawami mechaniki kwantowej, które rządzą światem atomów i cząstek subatomowych. Z tego powodu nie można dokładnie opisać, jakie były warunki, i równie trudno jest dokładnie określić zewnętrzne granice wszechświata, który byłby wiodącą krawędzią ekspansji. Naukowcy zaproponowali więcej niż jeden scenariusz przyszłości wszechświata. Może dalej się rozwijać wiecznie, ale w końcu zabraknie mu ciepła, pozostawiając wszystko zimne i martwe - Wielkie Zamrożenie. Alternatywnie, wszechświat może zamiast tego zapaść się z powrotem w siebie i zakończyć się Wielkim Chrupnięciem
Więcej niż jeden wszechświat
W drugiej połowie XX wieku astronomowie zaczęli poważnie badać czarne dziury, które zostały przepowiedziane przez Teorię ogólnej teorii względności Einsteina. Są to również osobliwości i pojawiają się, gdy masywne gwiazdy implodują na siebie. Naukowcy uważają teraz, że czarne dziury są powszechne i że istnieje ona w centrum każdej galaktyki, w tym naszej. Jednym ze sposobów patrzenia na Wielki Wybuch jest ultra-super-masywna czarna dziura, co oznacza, że może nie być wyjątkowa. Możliwe, że istnieją inni tacy jak on - a zatem inne „multiwersy”. Wielu fizyków elementarnych (naukowców, którzy badają cząsteczki subatomowe, a nawet samą przestrzeń) sądzi, że tak jest.