Zawartość
Wiele mokradeł na świecie - bagna, torfowiska, torfowiska i mokradła - doświadcza dużych wahań poziomu wody przez cały rok. W porze deszczowej lub gdy rzeki z zasypanymi śniegiem rzekami skaczą z brzegów, te nisko położone ekosystemy są podmokłe; w innych porach roku mogą być w większości suche. Organizmy rodzime w tak dynamicznych środowiskach muszą być odporne na te zmiany siedlisk.
Przegląd zalanego ekosystemu
••• Tom Brakefield / Stockbyte / Getty ImagesSezonowe powodzie na terenach podmokłych zwykle wynikają ze wzmożonych opadów, zwiększonego zrzutu rzeki lub rosnącego lustra wody. Bagno nizinne wzdłuż dużej rzeki środkowo-zachodniej jest zwykle najbardziej mokre na wiosnę, kiedy topniejący śnieg i burze znacznie zwiększają objętość drogi wodnej. Niektóre z wielkich kompleksów podmokłych na świecie - od Sudd, Okavango, Pantanal i Everglades po niezliczone billabongi w północnej Australii - utworzyły lub mają wody przednie w klimacie tropikalnej sawanny, wyznaczonym przez wyraźne pory mokre i suche.
Sieci żywności
Sieci pokarmowe mogą być niezwykle złożone w zalanych ekosystemach, ponieważ obejmują one organizmy będące specjalistami wodnymi i inne, które przystosowały się do tolerowania zarówno okresów zalewania, jak i suchego podłoża. Aligatory z głębokich basenów wykopują błoto piaskowe, aby przetrwać suchą porę roku Everglades, przyciągając ryby, ptaki i inne organizmy zależne od wody - na które duże gady czasami mogą się delektować. W delcie Okawango w Botswanie, rozległym, sezonowo zalewanym basenie papirusowych mokradeł, mokrych muraw i kęp, duże drapieżne zwierzęta mięsożerne, takie jak lwy i malowane psy myśliwskie, okazały się wyjątkowo biegłe w polowaniu na kopytne ssaki - w tym półwodną antylopę zwaną lechwe - w podmokłej mozaice.
Fluktuacje siedlisk
••• Tom Brakefield / Stockbyte / Getty ImagesSzerokie sezonowe zmiany poziomów wody w typowych zalanych ekosystemach mają ogromny wpływ na sposób i zakres interakcji między organizmami. Podczas wysokiej wody siedlisko stworzeń wodnych i półwodnych może ogromnie się rozwinąć, czego przykładem są dzikie, deszczowe lasy deszczowe w dorzeczu Amazonki. Amazonka zalewa sezonowo, szeroko rozlewając brzegi i przetaczając się przez równinę zalesioną lasu deszczowego, tworząc ogromne bagna. W tych czasach ryby rzeczne, takie jak tambaqui, mogą żerować szeroko na owoce drzewne i inne pokarmy leśne. Gdy wody opadają, ryby i inne organizmy uwięzione w zanikających stawach padają łatwym łupem dla ptaków, anakond, jaguarów i innych myśliwych.
W centrum uwagi: bociany drewniane
Wymagania lęgowe bociana drzewnego, dużego brodzącego ptaka pochodzącego z tropikalnych i subtropikalnych Ameryk, wyróżniającego się czaszkową głową i wdzięcznym szybowaniem, sugerują subtelną dynamikę sezonowych mokradeł. W Everglades bociany zależą od płytkich basenów w porze suchej, które koncentrują populacje ryb - które w porze deszczowej roznoszą się po rozległych bagnach i rozrzuconych bagnach - w okresie lęgowym. Bociany żerują w wysoce wyspecjalizowany sposób: brodząc, tupią szeroko rozstawionymi palcami u nóg, wypłukując ryby, które następnie błyskawicznie podnoszą duże rachunki. Niezwykle mokra pogoda w porze suchej - lub modyfikacje hydrologiczne dokonane przez ludzkość w ekosystemie Everglades - mogą zepsuć bocian, jeśli nie zostaną spełnione rygorystyczne kryteria dla ptaków w basenach rybackich.