Stopień polimeryzacji jest kluczową cechą polimerów, które określają właściwości fizyczne materiałów polimerowych. Polimery to duże cząsteczki, które składają się z powtarzających się jednostek strukturalnych (monomerów). Na przykład polietylen składa się z powtarzających się jednostek (CH2-CH2)n gdzie „n” jest liczbą całkowitą wskazującą stopień polimeryzacji. Matematycznie ten parametr jest stosunkiem mas cząsteczkowych polimeru i odpowiedniej jednostki monomeru.
Zapisz wzór chemiczny polimeru. Na przykład, jeśli polimerem jest tetrafluoroetylen, wówczas jego wzór to - (CF2-CF2)n -. Jednostka monomeru jest umieszczona w nawiasach.
Uzyskaj masy atomowe pierwiastków, które składają się na cząsteczkę jednostki monomeru, korzystając z układu okresowego pierwiastków. W przypadku tetrafluoroetylenu masy atomowe węgla (C) i fluoru (F) wynoszą odpowiednio 12 i 19.
Oblicz masę cząsteczkową jednostki monomeru, mnożąc masę atomową każdego pierwiastka przez liczbę atomów w monomerze każdego, a następnie dodaj produkty. W przypadku tetrafluoroetylenu masa cząsteczkowa jednostki monomeru wynosi 12 x 2 + 19 x 4 = 100.
Podziel masę cząsteczkową polimeru przez masę cząsteczkową jednostki monomeru, aby obliczyć stopień polimeryzacji. Jeśli masa cząsteczkowa tetrafluoroetylenu wynosi 120 000, jego stopień polimeryzacji wynosi 120 000/100 = 1200.