Zawartość
Przy pewnej wiedzy chemicznej możesz dość łatwo odgadnąć, czy cząsteczka będzie polarna, czy nie. Każdy atom będzie miał inny poziom elektroujemności lub zdolności do przyciągania elektronów. Jednak dokładne obliczenie polarności cząsteczki wymaga określenia kształtu cząsteczki i wykonania dodania wektora. Długość każdego wektora będzie odpowiadać elektroujemności atomu w każdym wiązaniu. Kierunek wektora będzie odpowiadał kształtowi cząsteczkowemu.
Narysuj cząsteczkę w standardowym formacie chemicznym ze wszystkimi atomami i swobodnymi elektronami pokazanymi na rysunku.
Określ kształt cząsteczki. Z jednym lub dwoma związanymi atomami cząsteczka będzie liniowa. Dzięki dwóm związanym atomom i niezwiązanym elektronom cząsteczka będzie kątowa. Dzięki trzem związanym atomom i bez wolnych elektronów cząsteczka będzie płaska trójkątna. Dzięki trzem związanym atomom i zestawowi wolnych elektronów cząsteczka będzie trójkątna, piramidalna. Dzięki czterem związanym atomom cząsteczka będzie piramidalna.
Określ elektroujemność każdego atomu w cząsteczce. Użyj standardowego pomiaru, takiego jak centymetr na całą jednostkę elektroujemności, aby określić długość każdego wektora.
Narysuj wektor o odpowiedniej długości dla każdego atomu, który określiłeś długość wektora. Narysuj je w kierunku zgodnym z kierunkiem, w którym by zwrócili się w cząsteczce, zgodnie z kształtem określonym w kroku 2.
Ustaw wektory od końca do końca. Odległość między punktem początkowym a wektorem końcowym jest miarą polarności w cząsteczce. Na przykład, jeśli użyłeś 1 cm na całą jednostkę elektroujemności, a twoja końcowa odległość między ostatnim wektorem a punktem początkowym wynosi 5 mm, cząsteczka ma biegunowość 0,5 w tym kierunku.