Podczas gdy wszystkie rzeczy na naszej planecie składają się z pojedynczych atomów i pierwiastków, różnice między przedmiotami i gatunkami polegają na zdolności elementów do łączenia się z innymi pierwiastkami. Wartościowość pierwiastka, która jest określana przez liczbę elektronów w jego najbardziej zewnętrznej powłoce, mierzy jego kompatybilność z innymi pierwiastkami.Podczas gdy pierwiastki z ośmioma elektronami na swoich zewnętrznych powłokach są uważane za stabilne, elementy mające tylko sześć lub siedem mają tendencję do tworzenia wiązania wielocząsteczkowego z elementami, które mają tylko jeden lub dwa elektrony na swojej zewnętrznej powłoce.
Zapoznaj się z elektroniczną konfiguracją każdego poziomu powłoki. Każdy atom ma dwa elektrony na swojej najbardziej wewnętrznej powłoce, a następnie do ośmiu elektronów na każdej powłoce. Na przykład, ponieważ lit ma trzy elektrony, będzie miał dwa elektrony w swojej wewnętrznej powłoce i jeden elektron w swojej zewnętrznej powłoce.
Znajdź liczbę atomową pierwiastka, aby określić liczbę elektronów na jego zewnętrznej powłoce. Na przykład element potasowy (K) ma liczbę atomową 19. Dlatego będzie miał jeden elektron na swojej zewnętrznej powłoce, ponieważ ma dwa elektrony w swojej najbardziej wewnętrznej skorupie, osiem na drugiej skorupie, osiem na trzeciej powłoce i tylko jeden na czwartej zewnętrznej skorupie (2 + 8 + 8 + 1 = 19).
Odejmij liczbę elektronów na najbardziej zewnętrznej powłoce atomu przez osiem, aby uzyskać liczbę elektronów walencyjnych. Na przykład, jeśli najbardziej zewnętrzna powłoka potasu zawiera tylko jeden elektron, liczba elektronów walencyjnych wynosi siedem (8-1 = 7)