Zawartość
Rozwarstwienie Ziemi w jej warstwach geologicznych było spowodowane tworzeniem się żelaznego rdzenia Ziemi. Rdzeń żelaza został wygenerowany przez połączenie rozpadu promieniotwórczego i grawitacji, co podniosło temperaturę wystarczającą do powstania stopionego żelaza. Migracja stopionego żelaza do centrum Ziemi wyparła mniej gęste materiały w kierunku powierzchni.
Rozpad radioaktywny
Wczesna Ziemia potrzebowała dużej ilości energii, aby uruchomić tworzenie stopionego żelaza. Część tej energii pochodzi z rozpadu radioaktywnego. Pierwiastki promieniotwórcze, takie jak uran i tor, wydzielają ciepło podczas rozkładu. Pierwiastki promieniotwórcze były obecne w większych ilościach na wczesnej Ziemi. Promieniowanie emitowane przez te pierwiastki spowodowało wzrost temperatury Ziemi o około 2000 stopni Celsjusza (około 3600 stopni Fahrenheita).
Powaga
Siły grawitacyjne zarówno pomogły akumulować żelazo w centrum Ziemi, jak i generowały dodatkową temperaturę. Gdy wczesna Ziemia zwarła się z planetą dzięki grawitacji, zagęszczenie to oddało ciepło. W rezultacie energia grawitacyjna pomogła podnieść temperaturę Ziemi o dodatkowe 1000 stopni Celsjusza (około 1800 stopni Fahrenheita). Z kolei wzrost temperatury pomógł utrzymać obecność stopionego żelaza w rdzeniu Ziemi.
Żelazny rdzeń
Gdy temperatura Ziemi była wystarczająco wysoka, aby utworzyć stopione żelazo, żelazo zostało przyciągnięte do wewnątrz przez grawitację. Gdy tak się stało, mniej gęste minerały krzemianowe przesunęły się w górę. Te skały i minerały uformowały skorupę i płaszcz Ziemi. Niektóre pierwiastki radioaktywne, takie jak uran i tor, również zestalają się w górnych warstwach Ziemi. Chociaż te pierwiastki są gęste, ich struktura atomowa sprawia, że rzadziej spakują się obok gęstego żelaza rdzenia.
Oddziaływania meteorów
Wczesna Ziemia doświadczyła wielu uderzeń meteorów i asteroid. To ciągłe bombardowanie pomogło podnieść temperaturę powierzchni i uchroniło materiały przed chłodzeniem i zlewaniem się na powierzchni. Ta ogólna niestabilność materiałów powierzchniowych spowodowała, że są one podatne na separację z powodu grawitacji. Najlżejsze materiały pozostały na szczycie skorupy, a gęstsze materiały grawitowały niżej, w płaszczu. Gdy Ziemia ostygła, skorupa zestaliła się i rozpoczęła się tektonika płyt.