Zawartość
Często uważane za najprostsze formy życia, bakterie tworzą różnorodną grupę organizmów. Różnorodność bakterii doprowadziła do podzielenia tej grupy na dwie dziedziny życia, Eubacteria i Archaea. Pomimo tej różnorodności bakterie mają wiele cech, w szczególności mają komórki prokariotyczne. Ponadto istnieje szereg cech, takich jak skład ściany komórkowej szeroko rozpowszechniony wśród eubakterii i archeonów, chociaż istnienie niektórych bakterii bez tych niemal wszechobecnych cech podkreśla ich różnorodność.
Jednokomórkowy
Być może najprostszą cechą bakterii jest ich istnienie jako organizmów jednokomórkowych. Podczas gdy większość bakterii, archeanów i eubakterii spędza cały mikroskopijny cykl życia jako niezależne pojedyncze komórki, niektóre, takie jak żyjące w glebie myksobakterie, będą tworzyć wielokomórkowe ciała owocujące w ramach swojego cyklu życia.
Nieobecne organelle
Komórki eukariotyczne, takie jak rośliny, zwierzęta i grzyby, posiadają jądro związane z błoną, które dzieli komórki DNA od reszty komórki. Inne funkcje w tych komórkach są również sekwestrowane w wyspecjalizowanych organellach związanych z błoną, takich jak mitochondria do oddychania komórkowego i chloroplasty do fotosyntezy. Bakterie nie mają jądra i złożonych organelli w swoich komórkach. Nie oznacza to, że bakterie nie mają wewnętrznej organizacji, ponieważ ich DNA jest często sekwestrowane w regionie komórki bakteryjnej znanym jako nukleoid. Należy jednak zauważyć, że nukleoid nie jest fizycznie oddzielony od reszty komórki przez błonę.
Membrana plazmowa
Podczas gdy błony plazmatyczne są powszechne w innych żywych komórkach, błony te nie są cechą bakterii. Brak wewnętrznych organelli powoduje osłabienie wielu funkcji zachodzących w komórkach eukariotycznych, które występują na błonie komórkowej bakterii. Na przykład specjalne fałdy błony plazmatycznej pozwalają bakteriom fotosyntetycznym przeprowadzać zależne od światła reakcje fotosyntezy, które fotosyntetyczne eukarionty prowadzą na błonach tykoaloidowych w chloroplastie.
Ściany komórkowe
Ściana komórkowa peptydoglikanu jest częstą cechą eubakterii. Ta ściana komórkowa otacza komórkę bakteryjną, zapewniając siłę i zapobiegając pęknięciu w zmieniającym się otoczeniu. Jednym z podstawowych testów przeprowadzonych w celu identyfikacji bakterii jest barwienie Grama, które klasyfikuje eubakterie jako Gram dodatnie lub Gram ujemne w oparciu o zdolność ściany komórkowej do zatrzymywania barwnika fioletowo-kryształowego. Ściana komórkowa jest celem antybiotyku penicyliny i jej pochodnych. Penicylina hamuje tworzenie ścian komórkowych i może niszczyć ściany, szczególnie u szybko rosnących i namnażających się bakterii. Ponownie podkreślając różnorodność w tej grupie, nie wszystkie eubakterie posiadają ścianę komórkową peptydoglikanu. Ściana komórkowa chlamydii nie ma peptydoglikanu. Mycoplasma nie ma ściany komórkowej. Archeanie posiadają również ścianę komórkową, ale używają substancji innych niż peptydoglikan.
DNA
Wiele liniowych chromosomów często przedstawianych graficznie w książkach z biologii jest specyficznych dla eukariontów. I na odwrót, zarówno archeowcy, jak i eubakterie posiadają pojedynczy kolisty chromosom i sekwencję DNA znacznie krótszą niż w eukariotach. Krótsza sekwencja DNA może być częściowo wyjaśniona względnie zmniejszoną złożonością komórek bakteryjnych, ale wynika również ze zmniejszonej obecności intronów - segmentów genu, które są usuwane podczas translacji DNA na białko. Genom bakteryjny jest powiększany przez mniejsze fragmenty DNA zwane plazmidami, chociaż nie są one unikalne dla bakterii i można je również znaleźć w eukariotach. Plazmidy są replikowane w komórce bakteryjnej niezależnie od bakteryjnego chromosomu i mogą być wymieniane między różnymi organizmami bakteryjnymi. Plazmidy mogą nadawać komórkom gospodarza atrybuty, takie jak oporność na antybiotyki.