Zawartość
- TL; DR (Too Long; Didnt Read)
- Bufor i Sól
- Rozpuszczanie detergentów
- Środki chelatujące i inhibitory
- Liza Alkaliczna
Lyse to słowo, które pochodzi z języka greckiego i oznacza po prostu „rozszczepić” lub „rozerwać”. Pożądane jest, aby terminy dotyczyły tego, co dzieje się z komórkami w buforze do lizy - rozwiązanie, które rozrywa je, aby wydobyć ich zawartość. Naukowcy używają buforów do lizy podczas ekstrakcji DNA lub białek z komórek do analizy, szczególnie w przypadku bakterii. Rodzaj bufora do lizy komórek różni się w zależności od rodzaju eksperymentu, chociaż poniżej podano niektóre typowe opcje.
TL; DR (Too Long; Didnt Read)
Bufory do lizy pomagają w rozbiciu otwartych komórek, dzięki czemu można uzyskać do nich dostęp lub je usunąć. Niektóre przykłady obejmują sole, detergenty, środki chelatujące i inhibitory oraz niektóre alkaliczne chemikalia.
Bufor i Sól
Bufory stabilizują pH podczas podziału komórek. Tris-HCL jest jedną z najczęstszych substancji chemicznych do buforowania przy pH 8. HEPES jest kolejną powszechną substancją buforującą w tych eksperymentach. Sól chlorku sodu może również podnieść siłę jonową, całkowite stężenie substancji rozpuszczonych poza komórkami. Ten ostatni punkt ma pewne znaczenie, ponieważ woda może dyfundować przez błony komórkowe od regionów o niskim stężeniu substancji rozpuszczonej do regionów o wysokim stężeniu substancji rozpuszczonej.
Rozpuszczanie detergentów
Detergenty rozpuszczają błony komórkowe, aby zawartość komórek mogła się wydostać. Ma i amfipatyczną strukturę molekularną (tj. Cząsteczki z jednym końcem, które łatwo oddziałują z cząsteczkami wody, podczas gdy drugi koniec hydrofobowy lub „lękający się wody” nie). Mogą rozpuszczać tłuszcze, tworząc micele, małe skupiska, w których hydrofobowe ogony cząsteczek detergentu są skierowane do wewnątrz w kierunku cząsteczek tłuszczu. Typowe detergenty obejmują dodecylosiarczan sodu lub SDS, NP-40 i tritonX.
Środki chelatujące i inhibitory
Bufory do lizy typowo obejmują również środki chelatujące, takie jak kwas etylenodiaminotetraoctowy (EDTA) lub kwas tetraoctowy glikolu etylenowego (EGTA). Te chemikalia wiążą się z jonami metali z dwoma ładunkami dodatnimi (np. Magnezem i wapniem), przez co są niedostępne dla innych reakcji. Wiele DNAz (białek żujących DNA) i proteaz (białek, które kroją inne białka) potrzebuje jonów magnezu do funkcjonowania, więc pozbawiając je tego kluczowego składnika, EDTA i EGTA pomagają obniżyć poziom aktywności proteazy lub DNAzy. Jednak nie wykluczają tego całkowicie, a niektóre proteazy nie zależą od kofaktorów magnezu, więc bufory do lizy czasami zawierają również substancje chemiczne zwane inhibitorami proteazy, które wiążą się z proteazami i uniemożliwiają im prawidłowe funkcjonowanie.
Liza Alkaliczna
Liza zasadowa, bardzo popularna technika oczyszczania plazmidów z bakterii, obejmuje trzy rozwiązania. Pierwszy zawiera glukozę, bufor Tris-HCL, EDTA i RNAzy. Glukoza wytwarza wysokie stężenie substancji rozpuszczonej poza bakteriami, dzięki czemu stają się one nieco zwiotczałe, co ułatwia ich lizowanie. EDTA i tris-HCL działają, jak już opisano, podczas gdy RNAza będzie żuć każdy RNA wewnątrz komórki, aby usunąć go z drogi. Drugie rozwiązanie faktycznie lizuje komórki. Ten zawiera detergent SDS i NaOH, który podnosi pH do 12 lub więcej, denaturując białka wewnątrz komórki i powodując rozdzielenie DNA na pojedyncze nici. Trzeci roztwór zawiera octan potasu w celu przywrócenia pH do bardziej neutralnego poziomu, aby nici plazmidowego DNA mogły się ponownie połączyć. W międzyczasie zdenaturowane białka zbrylają się i wytrącają, podczas gdy jony dodecylo-siarczanowe łączą się z jonami potasu, tworząc nierozpuszczalny związek, który również wytrąca się z roztworu.