Zawartość
Chociaż są uważane za przysmak na południu Stanów Zjednoczonych i innych obszarach, raki (zwane także rakami) można łatwo znaleźć na wolności, pływając w strumieniach i rzekach. Te małe skorupiaki, często łapane dla zabawy przez dzieci, a czasami trzymane jako zwierzęta domowe, mylą obserwatorów, chodząc po ziemi, a w niektórych miejscach wbijając się w ziemię. Prowadzi wielu do kwestionowania natury układu oddechowego raków - ale stworzenia są znacznie łatwiejsze do zrozumienia niż się wydaje.
TL; DR (Too Long; Didnt Read)
Raki, podobnie jak wszystkie duże skorupiaki, wykorzystują skrzela do gromadzenia tlenu. Znajdujące się po bokach ciała iu podstawy każdej nogi, skrzela zachowują się jak u większości wodnych stworzeń, wciągając tlen do krwioobiegu, gdy woda przez nie przepływa. Ponieważ jednak raki są wystarczająco wrażliwe, aby wyciągać wilgoć z powietrza, o ile jest ona wilgotna i przylega do wilgotnych obszarów, raki mogą bez problemu przemieszczać się na lądzie.
Skrzela Raki
Raki, czasami nazywane rakiem lub rakiem, są skorupiakami, blisko spokrewnionymi z homarem i krewetkami. Struktura raków jest podobna do homara, z twardą skorupą wapniową, pazurami i parą anten używanych jako narządy zmysłów. Jako większy skorupiak raki używają wyłącznie skrzeli do oddychania: skrzela te można znaleźć na bokach raków iu podstawy każdej nogi, zidentyfikowanych jako niewyraźny szary lub brązowy organ. Skrzelowate skrzela wciągają tlen do krwioobiegu, gdy woda przez nie przepływa, ale skrzela te są wrażliwe - zaskakująco.
Walking on Land
Skrzela raków są wyspecjalizowanym, wrażliwym organem: dopóki skrzela są wilgotne, są w stanie wciągać tlen przez wilgoć w powietrzu. Pozwala to rakowi chodzić po lądzie i, w odpowiednich warunkach, pokonywać zaskakujące odległości przy wystarczającej wilgotności. Co ciekawe, w części środkowo-zachodnich Stanów Zjednoczonych istnieje gatunek raków zwany „rakiem lądowym” lub „homarem lądowym”. Te raki spędzają większość swojego życia na lądzie w obszarach o wysokich lustrach wodnych i mogą to robić ze względu na swoje wyspecjalizowane skrzela. Raki, zagłębiając się w błocie i wilgotnej ziemi, są w stanie przyciągnąć wystarczającą ilość wilgoci, aby oddychać, nawet jeśli znajdują się daleko od jeziora, strumienia, rzeki lub stawu. Te raki bardziej niż większość układają puzzle i można je uznać za szkodniki, gdy powstają „kominy błotne”, zakopując je na słońcu i zakłócając pracę kosiarek.