Zawartość
Wiele masywnych warstw wody pod falistą powierzchnią oceanu uważa się za głębokie warstwy oceaniczne, a około 90 procent oceanu to głębokie wody. Różne siły łączą się, powodując, że woda wytwarza głębokie prądy oceaniczne, które przepływają wokół globu o określonym wzorze cyrkulacji.
Głębokie prądy oceaniczne
Głębokie prądy oceaniczne w oceanach są spowodowane dużą ilością tonących wód powierzchniowych. Wody powierzchniowe to górna warstwa wody najbliższa górnej powierzchni. Słońce może łatwo dotrzeć do tej górnej warstwy, podgrzać wody powierzchniowe i odparować część wody. Kiedy woda powierzchniowa staje się ekstremalnie zimna, niższa temperatura i dodatkowa sól powodują, że woda powierzchniowa staje się gęstsza niż woda pod nią, a zatem woda powierzchniowa opada do głębokich warstw oceanicznych w procesie krążenia znanym jako krążenie termohalinowe. Cyrkulacja termohalinowa lub tonięcie bardzo gęstej wody powierzchniowej jest źródłem głębokich prądów w oceanach.
Gdzie występują
Cyrkulacja termohalinowa może rozwijać się tylko w ekstremalnie zimnych regionach, gdzie temperatura powietrza jest wystarczająco niska, aby woda powierzchniowa była bardzo zimna, bardzo słona i bardziej gęsta niż woda pod nią. Tak więc prądy głębokie występują na ogół w regionach o większych szerokościach geograficznych, takich jak głębokie wody północnoatlantyckie i antarktyczne wody denne, a z tych oziębłych regionów w kierunku północnym prądy głębokie płyną w stosunkowo wolnym tempie w kierunku równika.
Charakterystyka
Po procesie cyrkulacji termohalinowej woda powierzchniowa, która opada do głębokiego oceanu, nie miesza się dobrze z wodą pod nim, a zatem łatwo jest zidentyfikować masy tonących wód na podstawie danych naukowych. Głębokie prądy wyróżniają się wyjątkowo niskimi temperaturami wody, stosunkowo wysokim stężeniem tlenu i wysokimi poziomami soli, które wynikają z tonięcia wód powierzchniowych. Z powodu tych warunków woda w głębokich prądach oceanicznych jest również bardzo gęsta.
Wzór krążenia
Wiele głębokich prądów podąża za określonym wzorem krążenia podczas podróży po planecie, a wzór ten zwykle tworzy cykl. Większość tonących głębokich prądów głębokich powstaje na Północnym Atlantyku, w pobliżu Islandii, a stamtąd głęboki prąd zaczyna swój obieg. Bardzo gęsta woda w głębokich prądach płynie na południe, przepływa przez południowy kraniec Afryki, przepływa przez południowy Ocean Indyjski, przepływa przez wschodnią stronę Australii i łączy się z północnym Pacyfikiem. Gdy głęboki prąd wpłynie na Północny Pacyfik, wzrost temperatury powoduje niższą gęstość w głębokiej wodzie, a z kolei woda staje się bardziej wyporna i ponownie unosi się na powierzchnię.
Wody powierzchniowe na północnym Pacyfiku następnie płyną na południe, przesuwając się między Azją i Australią, ponownie owijają się wokół południowego krańca Afryki - ale tym razem poruszają się na zachód - a następnie przepływają przez Południowy Atlantyk. Od południowego Atlantyku woda łączy się z Prądem Zatokowym i ponownie płynie na północ. Gdy powróci do zimniejszych, wyższych szerokości geograficznych północnego Atlantyku, gęsta woda powierzchniowa opada z powrotem do niższych głębokich wód, tworzy głęboki prąd i powtarza cały cykl ponownie.