Zawartość
- TL; DR (Too Long; Didnt Read)
- Sir Isaac Newton Falling Apple
- Kim był Sir Isaac Newton?
- Trzy zasady ruchu Newtona
- Co to jest Dziedzictwo Newtona?
Apochryficzna historia jabłka spadającego na głowę Sir Isaaca Newtona jest prawdopodobnie jedną z bardziej znanych opowieści o odkryciu podstawowego procesu naukowego, mimo że nie ma dowodów na to, że spadł na niego owoc. Prawdą jest jednak to, że prawa ruchu Newtona są nadal szeroko stosowane, aby wyjaśnić rodzaje obiektów i prędkości, które napotykasz w życiu codziennym.
TL; DR (Too Long; Didnt Read)
Historia spadającego jabłka Newtona jest głównie legendą - dokumenty wskazują, że widział, jak spadło jabłko, ale nie ma dowodów na to, że trafił go jeden - ale chociaż mógł on dać mu pomysł, aby dowiedzieć się o grawitacji, ceniony naukowiec odkrył tylko prawa ruch po wielu latach nauki matematyki, fizyki, optyki i astronomii.
Sir Isaac Newton Falling Apple
Prawdopodobnie najbardziej znaną legendą w historii nauki jest spadające jabłko.Historia mówi, że młody Izaak Newton siedział w swoim ogrodzie, gdy jabłko spadło mu na głowę i nagle wpadł na swoją teorię grawitacji. Przez lata opowieść była mocno przesadzona, ale jest dowód, że tak się stało. W 2010 r. Royal Society in London cyfrowo opublikowało oryginalny rękopis opisujący, jak Newton widział, jak jabłko spada z drzewa w ogrodzie matki i zaczął opracowywać swoją teorię grawitacji. Ten artykuł został napisany przez współczesnego Newtona, Williama Stukeleya i opisuje rozmowę, którą Stukeley przeprowadził z Newtonem, w cieniu jabłoni, o tym, dlaczego jabłko zawsze spada w kierunku środka ziemi. Jednak nie ma dowodów na to, że jabłko wylądowało na głowie Newtona przy każdej okazji.
Kim był Sir Isaac Newton?
Sir Isaac Newton, urodzony w 1643 roku, był jednym z najbardziej wpływowych naukowców wszechczasów. Rozwijając idee poprzednich płodnych naukowców, takich jak Galileusz i Arystoteles, był w stanie przekształcić teorie w praktykę, a jego pomysły stały się podstawą współczesnej fizyki.
Newton opracował swoje zasady ruchu w 1666 roku, kiedy miał zaledwie 23 lata. W 1687 r. Przedstawił prawa w swojej przełomowej pracy „Principia Mathematica Philosophiae Naturalis”, w której wyjaśnił, w jaki sposób siły zewnętrzne wpływają na ruch obiektów.
Opracowując swoje trzy prawa, Newton uprościł obiekty, redukując je do punktów matematycznych bez wielkości lub obrotu, aby pozwolić mu ignorować takie czynniki, jak tarcie, opór powietrza, temperatura i właściwości materiału, i skupić się na wynikach, które można w pełni zilustrować w odniesieniu do masy, długości i czas.
Prawa Newtona odnoszą się do ruchu obiektów w bezwładnej ramce odniesienia, który można opisać jako układ, w którym obiekt pozostaje w spoczynku lub porusza się ze stałą prędkością liniową, chyba że działa na niego siła zewnętrzna. Newton odkrył, że ruch w takim systemie można wyrazić za pomocą trzech prostych praw.
Trzy zasady ruchu Newtona
1. „Ciało w spoczynku pozostanie w spoczynku, a ciało w ruchu pozostanie w ruchu, chyba że zostanie na nie oddziaływać siła zewnętrzna”. Jeśli obiekt jest nieruchomy, sam nie zacznie się poruszać. Jeśli obiekt się porusza, jego prędkość i kierunek się nie zmienią, chyba że coś go zmusi. Jest to często określane jako „prawo bezwładności”.
2. „Siła działająca na obiekt jest równa masie tego obiektu pomnożonej przez jego przyspieszenie”. Przedmioty będą się poruszać dalej i szybciej, gdy zostaną popchnięte mocniej, a cięższe obiekty potrzebują więcej siły, aby przemieścić się na taką samą odległość jak lżejsze obiekty.
3. „Dla każdego działania występuje równa i przeciwna reakcja”. Kiedy obiekt jest popychany w jednym kierunku, zawsze występuje jednakowy opór z przeciwnego kierunku. To prawo może być użyte do wyjaśnienia, jak działa rakieta: jej potężne silniki pchają w dół na ziemię (działanie), a opór z ziemi pcha rakietę w górę z równą siłą (reakcją).
Co to jest Dziedzictwo Newtona?
Zasady ruchów Newtona, które zostały zweryfikowane przez liczne eksperymenty w ciągu ostatnich 300 lat, stanowią podstawę pierwszej gałęzi fizyki. Nazywa się to teraz mechaniką klasyczną, badaniem ruchu masywnych obiektów i stanowi podstawę, na której budowane są inne gałęzie fizyki. Mechanika klasyczna ma również ważne zastosowanie w innych obszarach nauki, w tym w astronomii, chemii, geologii i inżynierii.