Zawartość
Delikatna bryza orzeźwia wiosną i ochładza w wilgotny dzień, ale wiatr nie zawsze jest tak pomocny. Może powodować erozję, która przemieszcza glebę z miejsca na miejsce. Rodzi to wiele problemów, w tym utratę roślinności, zanieczyszczenie powietrza i redukcję składników odżywczych w glebie. Erozja wiatrowa występuje w kilku postaciach. Gdy drobne cząstki są przesunięte, proces ten nazywa się deflacją. Solenie przenosi większe ziarna. Oba procesy powodują uszkodzenie.
Małe plamki
Podczas deflacji małe cząsteczki osadu lub gleby są poruszane przez wiatr. Proces ten często przenosi glinę, muł i drobny piasek. Deflacja czasami występuje, ponieważ życie roślin zostało zniszczone na danym obszarze, na przykład w wyniku pożaru lub nadmiernego zużycia przez ludzi. Rośliny zapewniają ziemi pewną ochronę przed wiatrem. Ilość wody w glebie może wpływać na poziom deflacji, ponieważ wilgotna gleba jest trudniejsza do uniesienia przez wiatr. Ponadto wilgoć sprzyja wzrostowi roślin ochronnych.
Duże zmiany
Deflacja powoduje kilka rodzajów naturalnych formacji. W piaszczystych regionach przybrzeżnych wiatr usuwa górną warstwę drobnego, suchego piasku, pozostawiając mokry piasek. Woda w piasku pobudza wzrost wegetatywny, co powoduje równanie deflacyjne. Wzrost roślin może ostatecznie rozprzestrzenić się na inne obszary. Jeśli pozostawiony materiał ma ograniczoną wilgotność, obszar staje się pustynnym chodnikiem. Czasami na obszarach pozbawionych wilgoci i roślinności wiatr porywa materię, pozostawiając zapady w krajobrazie. Te wgłębienia deflacyjne lub wydmuchy mogą mieć symetryczny lub nieregularny kształt. Różnią się one znacznie pod względem głębokości i szerokości. Na przykład na Wielkich Równinach niektóre zagłębienia są małe i płytkie, podczas gdy inne pozostawiają zagłębienie o głębokości większej niż 45 metrów i szerokości kilku kilometrów.
Podążając za odbijającymi się cząsteczkami
W przeciwieństwie do deflacji, solenie przenosi cząstki średniej wielkości o średnicy około 0,1 do 0,5 mm. Wiatr unosi te kawałki tuż nad powierzchnią. Cząsteczki przemieszczają się na niewielką odległość, a następnie spadają na ziemię. Tam usuwają inne ziarna, powodując ich odbicie. Solenie stanowi 50 do 80 procent ruchu gleby. Jeśli spadające drobiny uderzą w cząstki zbyt duże, aby mogły się wyskoczyć, nadal mogą być przesunięte do przodu. Na pustyni 25 procent dyslokacji cząstek jest spowodowanych tym powolnym postępem.
Ciemne chmury
W odpowiednich warunkach solenie może przenieść dużo gleby. Przy ciągłym wietrze i wystarczającej ilości luźnych cząstek może wystąpić lawina gleby. Ta gruba mgiełka ziaren gleby wygląda jak chmura brudu przenoszona przez wiatr nad ziemią. W regionach rolniczych uprawa w wietrzne dni zwiększa stopień zasolenia. Więcej gleby jest narażone, więc następuje większa erozja. Solenie jest poważnym problemem w gospodarstwach; jest głównym źródłem szkód dla roślinności.Osłony przeciwwiatrowe, zmniejszona uprawa ziemi, dobrze utrzymane nawadnianie i grzbiety ochronne na polach zmniejszają tę formę erozji.