Zawartość
Magnesy są zasilane atomowo. Różnica między magnesem stałym a magnesem tymczasowym polega na ich strukturach atomowych. Magnesy stałe mają ustawione atomów cały czas. Tymczasowe magnesy mają atomy ustawione w linii tylko pod wpływem silnego zewnętrznego pola magnetycznego. Przegrzanie magnesu stałego zmieni jego strukturę atomową i zamieni go w magnes tymczasowy.
Podstawy magnesów
Materiały o właściwościach magnetycznych posiadają pola magnetyczne. Typowy stalowy gwóźdź nie ma wystarczająco silnego pola magnetycznego, aby przyciągnąć metalowy spinacz do papieru. Ale magnetyzacja może zwiększyć siłę pola magnetycznego gwoździ stalowych. Samo umieszczenie silnego magnesu stałego obok stalowego gwoździa spowoduje, że gwóźdź będzie miał silniejsze pole magnetyczne i będzie działać jak magnes tymczasowy. Gwóźdź jest określany jako magnes tymczasowy, ponieważ po usunięciu magnesu stałego paznokieć traci siłę pola magnetycznego, która przyciąga spinacz do papieru.
Magnesy trwałe
Magnesy trwałe różnią się od magnesów tymczasowych zdolnością do pozostania namagnesowanymi bez wpływu pobliskiego zewnętrznego pola magnetycznego. Zazwyczaj magnesy trwałe są wykonane z „twardych” materiałów magnetycznych, gdzie „twardy” odnosi się do zdolności materiału do magnesowania i pozostawania magnesowanym. Stal jest przykładem twardego materiału magnetycznego.
Wiele magnesów stałych powstaje przez wystawienie materiału magnetycznego na działanie bardzo silnego zewnętrznego pola magnetycznego. Po usunięciu zewnętrznego pola magnetycznego poddany obróbce materiał magnetyczny przekształca się w magnes stały.
Tymczasowe Magnesy
W przeciwieństwie do magnesów trwałych, magnesy tymczasowe nie mogą same pozostać namagnesowane. Miękkie materiały magnetyczne, takie jak żelazo i nikiel, nie przyciągną spinaczy po usunięciu silnego zewnętrznego pola magnetycznego.
Jednym z przykładów przemysłowego magnesu tymczasowego jest elektromagnes używany do przemieszczania złomu w składzie złomu. Prąd elektryczny przepływający przez cewkę otaczającą żelazną płytkę indukuje pole magnetyczne, które magnesuje płytkę. Gdy prąd płynie, płyta zbiera złom. Kiedy prąd ustaje, płyta uwalnia złom.
Podstawowa teoria atomowa magnesów
Materiały magnetyczne posiadają wirujące elektrony wokół jądra atomu, które indywidualnie wywierają niewielkie pole magnetyczne. Zasadniczo sprawia to, że każdy atom jest maleńkim magnesem w większym magnesie. Te małe magnesy nazywane są dipolami, ponieważ mają magnetyczny biegun północny i południowy. Poszczególne dipole mają tendencję do zlepiania się z innymi dipolami, tworząc większe dipole zwane domenami. Domeny te mają silniejsze pola magnetyczne niż pojedyncze dipole.
Materiały magnetyczne, które nie są namagnesowane, mają domeny atomowe ułożone w różnych kierunkach. Jednak po namagnesowaniu materiału magnetycznego domeny atomowe układają się we wspólnej orientacji i tym samym działają jak jedna duża domena, która ma jeszcze silniejsze pole magnetyczne niż jakakolwiek pojedyncza domena. To daje magnesowi swoją moc.
Różnica między magnesem stałym a magnesem tymczasowym polega na tym, że gdy magnesowanie ustanie, domeny atomowe magnesów stałych pozostaną wyrównane i będą miały silne pole magnetyczne, podczas gdy domeny magnesów tymczasowych przestawią się w sposób nierównomierny i będą słabe pole magnetyczne.
Jednym ze sposobów zniszczenia magnesu trwałego jest jego przegrzanie. Nadmierne ciepło powoduje gwałtowne wibracje atomów magnesów i zaburza wyrównanie domen atomowych i ich dipoli. Po ochłodzeniu domeny nie będą same się wyrównywać i będą strukturalnie magnesem tymczasowym.