Zawartość
HPLC (wysokosprawna chromatografia cieczowa) i GC (chromatografia gazowa) to metody stosowane przez naukowców do analizy próbek w celu ustalenia, co zawiera próbka lub stężenie cząsteczek w próbce. Oba stosują tę samą zasadę, że cięższe cząsteczki ulegają elucji lub przepływają wolniej niż lżejsze (polarność odgrywa również rolę w czasie elucji). Chociaż pomysł jest taki sam, GC i HPLC mają kilka różnic.
Faza mobilna
Faza ruchoma sprzętu do chromatografii to substancja, która przesuwa próbkę przez maszynę. W HPLC faza ruchoma jest cieczą złożoną z rozpuszczalnika organicznego, ultraczystej wody i innych składników, aby zapewnić jej zgodność z próbką. GC wykorzystuje gaz do fazy ruchomej. Stosowane gazy obejmują hel, azot, argon lub wodór, w zależności od tego, co jest analizowane.
Kolumny
Gdy próbki przemieszczają się nad kolumnami chromatograficznymi, próbka i faza ruchoma oddziałują z zawartością kolumny, powodując elucję składników próbki w różnym czasie. Kolumny HPLC są zwykle metalowymi lub szklanymi rurkami o długości od czterech do sześciu cali, szczelnie wypełnionymi krzemionką lub o różnych długościach łańcucha węglowego. Systemy GC mają zwijane kolumny kapilarne ze ścianami wewnętrznymi pokrytymi różnymi materiałami w zależności od potrzeb laboratorium. Rozciągnięte kolumny GC mogą osiągnąć długość 100 stóp.
Przykłady
GC stosuje się w przypadku lotnych związków (tych, które szybko się rozkładają), natomiast HPLC jest lepsza w przypadku mniej lotnych próbek. Jeśli próbka zawiera sole lub zawiera ładunek, należy ją przeanalizować za pomocą HPLC, a nie GC.
Kontrola temperatury
Kolumny GC są umieszczone w piekarniku w maszynie. Komputer zmienia temperaturę podczas analizy próbek. Im wyższa temperatura, tym szybciej eluuje się próbka, ale zbyt wysokie temperatury powodują słabe wyniki. Kolumny HPLC są stale utrzymywane w stabilnej temperaturze (najczęściej w temperaturze pokojowej).