Zawartość
Niewiele dużych ssaków ma tak wiele popularnych nazw, jak puma (Puma concolor), drugi co do wielkości kot w Ameryce po jaguar. Ten gibki i muskularny myśliwy ma ogromny zasięg - od Jukonu po Patagonię - co może częściowo wyjaśniać całą różnorodność nomenklaturową. W popularnym użyciu „puma” i „lew górski” są najbardziej rozpowszechnionymi pseudonimami dla kota, ale istnieje wiele innych.
„Puma”, „Cougar” i „Mountain Lion”
W „Cougar Almanac: A Complete Natural History of the Mountain Lion” Robert H. Busch wyjaśnia pochodzenie dwóch najbardziej znanych nazw pumy, z których oba mają swoje korzenie w Ameryce Południowej. W XIX wieku francuski przyrodnik połączył dwie miejscowe nazwy jaguara - który geograficznie pokrywa się z pumą - aby nazwać lwa górskiego „cuguarem”, później zmienionym na „kuguar”. „Puma” oznacza w tym czasie „ potężne zwierzę ”w keczua peruwiańskim. „Lew górski”, choć szeroko stosowany, jest nieco bardziej mylącą etykietą: prawdziwe lwy należą do innego rodzaju (Panthera) i żyją tylko w Starym Świecie, a pumy nie są w żadnym wypadku ograniczone do siedlisk górskich.
Inne nazwy
Rdzenni Amerykanie i euro-Amerykanie nadali P. concolor wiele innych epitetów. Busch wymienia tylko kilka z wielu rdzennych mieszkańców Ameryki Północnej, w tym Cree „Katalgar” - „Greatest of Wild Hunters” - i Chickasaw „Ko-Icto”, co oznacza „Cat of God”. Christopher Columbus, o którym mowa „lwy” Nowego Świata i niektórzy osadnicy nadali pumie nazwę „tygrys” lub „tygrys”, choć najczęściej odnosiło się to do jaguara. Wcześni amerykańscy koloniści powszechnie nazywali carnivore „catamount” lub „carcajou”, francusko-kanadyjski / Algonquin termin powszechnie używany dla rosomaka. „Pantera”, co po grecku oznacza „lampart”, to kolejny znacznik puma, który żył od czasów kolonialnych, czasami w potocznym wariancie „malarza”; zagrożona populacja ograniczona obecnie do półwyspu Floryda jest znana jako pantera na Florydzie. imiona obejmują krzyczącego bagna, indyjskiego diabła i kota-widma.
Przedstawiamy kota
Chociaż są one blisko spokrewnione i mają wiele cech fizycznych z małymi kotami, pumy są bardziej podobne do dużych kotów - gatunków z rodzaju Panthera - pod względem wielkości i ekologii. Duże samce mogą ważyć do 113 kilogramów (250 funtów) lub więcej. Długie, muskularne kończyny tylne dają pumom doskonałą zdolność skakania: udokumentowano, że wykonują skok poziomy 14 metrów (45 stóp), a jeden kot wyskakuje na drzewo 3,6 metra (12 stóp) podczas podnoszenia zwłok jelenia. Są w domu w oszałamiającej różnorodności scenerii, od pustynnego zarośla, przez tropikalny las deszczowy po nierówny las subalpejski. Preferują ssaki średniej i dużej wielkości, takie jak jelenie, łosie i guanaki, ale pumy w ich zasięgu mają bardzo szeroką dietę: jedzą także szopy pracze, zające, ptaki, węże i inne małe stworzenia.
Nazwa łacińska
„Concolor”, nazwa gatunku pumy, to łacińska nazwa „jednego koloru”. Jest to trafny opis zwierzęcia, ponieważ pumy mają jednolity odcień. Ich płaszcze są płowe, czerwonawe lub szarawo-brązowe - choć czasami rejestrowane są melanistyczne lub całkowicie czarne osobniki. Tymczasem młode są wzorzyste z plamami i paskami, które blakną z wiekiem. Na dorosłej pumie najbardziej skomplikowane ubarwienie zwykle leży na twarzy, często definiowane przez śmiałe czarne akcenty wokół pyska, a także czarne ślady na grzbiecie uszu.