Zawartość
Spokojna pogoda w zimie może być niebezpieczna pomimo pozorów zewnętrznych, biorąc pod uwagę mroźne temperatury oraz powierzchnie lodu i śniegu, które mogą utrudnić poruszanie się. Na drugim końcu spektrum zamiecie przedstawiają jedne z najbardziej ekstremalnych rodzajów burz zimowych: wiry śnieżne z podmuchem wiatru z białymi plamami ograniczającymi widzialność i opadającymi wiatrakami.
Chociaż w mowie codziennej często określamy każdą ciężką burzę śnieżną jako „zamieć śnieżną”, termin ten ma bardziej szczegółową definicję meteorologiczną wartą zrozumienia - zwłaszcza po to, aby przygotować cię, jeśli kiedykolwiek złapiesz jedną z tych zimowych ścieżek wyjących, często oznaczonych przez przerwy w dostawie prądu, unieruchomione pojazdy i niebezpieczne niebezpiecznie warunki zewnętrzne.
Wiatr + śnieg = zamieć
Ciągłe wyrzucanie śniegu nie jest samo w sobie zamiecią, chociaż może powodować szybko narastające zaspy i powodować wiele opóźnień w podróży i inne bóle głowy. US National Weather Service używa terminu zamieć, aby opisać burzę śnieżną z wiatrami przekraczającymi 35 mil na godzinę, które są utrzymywane przez co najmniej trzy godziny i wystarczającą ilość śniegu, aby zmniejszyć widoczność do ćwierć mili lub mniej. Innymi słowy, wiatry wichury są tak samo składnikiem zamieć - przynajmniej według ich technicznej definicji meteorologicznej - jak i dużo śniegu.
(Nawiasem mówiąc, nie jest do końca jasne, skąd pochodzi słowo „zamieć”. W XVII i XVIII wieku w amerykańskim angielskim używano go do opisania silnych wiatrów, dużej ulewy i wybuchu ognia. Związek zamieci z zimą wydaje się, że burze miały miejsce na środkowym zachodzie USA i / lub w Wielkiej Nizinie; Online Etymology Dictionary zauważa, że był używany jako taki w tym regionie w latach 80. XIX wieku.)
Chociaż „zamieć” jest powszechnym określeniem odnoszącym się do śnieżyc, które spełniają powyższe kryteria w dowolnej skali, można z grubsza podzielić kilka różnych rodzajów zamieć na podstawie ich pochodzenia lub ustawienia.
Przednie zamiecie na dużą skalę
Niskociśnieniowy system pogodowy w miesiącach zimowych jest często przyczyną zamieci. Wiatry krąży wokół nich w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara cyklony pozatropowe, z frontami tworzącymi się, w których fale powietrzne wokół zakłóceń wpychają się w siebie - proces, który poprzez uniesienie jednego z nich powoduje powstanie opadów atmosferycznych. Zimne powietrze ma tendencję do zamiatania na zachód od tych niskich, często w ten sposób gromadząc opady śniegu, podczas gdy silny przepływ powietrza przez wąskie gradienty ciśnienia niskich zapewnia niezbędny element silnych i długotrwałych wiatrów.
Fronty przesuwające się zimą po północnoamerykańskim wnętrzu mogą doprowadzić do epickich zamieć, z których słyną Great Plains i Upper Midwest. Równie znane są osady zamieciowe w Nowej Anglii i wybrzeżu środkowoatlantyckim (i przylegającej do nich Kanadzie), okresowo wylewane w chłodne miesiące przez huraganowe wiatry i ciężkie śniegi przez warzone w oceanie ekstratropowe cyklony znane jako norasters. Norasterzy nie wyczarowali jednych z najbardziej znanych zamieć śnieżnych w historii Ameryki, w tym Storm of the Century z 1993 r. (Czyli Great Blizzard z 1993 r.) I tak zwanego „Snowmageddon” z lutego 2010 r.
Zamieć naziemne
Zamieć może powstać nawet przy braku aktywnych opadów śniegu, o ile wiatr wystarcza do wrzucenia opadającego śniegu w górę lub w poziomie. Takie wydarzenie jest znane jako zamieć, i może się zdarzyć w każdych warunkach, które generują wystarczająco silny wiatr na wystarczająco luźnym śniegu, w tym porywistą pogodę za przejściem z przodu.
Gdy temperatura spada za śniegiem i utrzymuje się poniżej zera, na przykład - nie pozwalając na stabilizację płaszcza śnieżnego i cementowanie poprzez cykle topnienia i ponownego zamrażania - puszysty, świeżo opadający śnieg nie konsoliduje się tak szybko, więc można go nawet podnieść stosunkowo lekkie wiatry.
Nic dziwnego, że zamiecie naziemne są najbardziej rozpowszechnione tam, gdzie jest mniej przeszkód w przepływie wiatru: na przykład w preriach niż w obszarach gęsto zalesionych, a także na wsi w porównaniu z miastami, miastami i gęsto zabudowanymi budynkami.
Chociaż zamiecie naziemne są często ograniczone w porównaniu z aktywnymi opadami powstającymi wzdłuż frontu pogodowego, nadal mogą wywierać duży wpływ: National Weather Service kategoryzuje słynną zamieć dziecięcą (lub Schoolhouse Blizzard) z 1888 r., W której zginęło ponad 200 osób Great Plains w USA, jako zamieć gruntowa - poprzedzona zwodniczo przyjemną pogodą.
Górskie zamiecie
Zamiecie śnieżne wywołane zimowymi upadkami są często ogromnymi burzami, które nawiedzają duże obszary. Natomiast zamiecie naziemne są często znacznie bardziej zlokalizowane, podobnie jak zamiecie powstające w górach. Na dużych wysokościach zarówno wiatry są silniejsze niż niższe, a także często kierowane i wzmacniane przez nierówny teren.
Ponadto wzniosłe góry często otrzymują opady w postaci śniegu, biorąc pod uwagę niższe temperatury na wysokości. Połączenie silniejszych wiatrów i obfitych opadów śniegu sprawia, że zamiecie górskie są powszechne.
Na przykład na północno-zachodnim Pacyfiku w Ameryce Północnej burze zimowe wyhodowane jako cyklony pozatropowe na Pacyfiku często maszerują jeden po drugim, i chociaż mogą sprowadzać tylko porywiste deszcze na łagodnie niskie wysokości, wysoki kraj Gór Wybrzeża Góry Olimpijskie i Cascade Range - jedne z najbardziej śnieżnych mas górskich na Ziemi - mogą przetrwać dni zamieci lub prawie zamieć.