Zawartość
- Definicja
- Kwas etylenodiaminotetraoctowy i metoda potencjometryczna
- Miareczkowanie kompleksometryczne
- Rozwiązanie biurety
Naukowcy polegają na bezpośrednim miareczkowaniu, aby znaleźć ilość substancji w roztworze z reakcjami chemicznymi. Przy prawidłowym przeprowadzeniu proces ten może bardzo dokładnie przedstawić ilości chemiczne przy użyciu specjalistycznych kwasów i laboratoryjnych naczyń szklanych. Aby miareczkowanie działało poprawnie, ostatni kompleks musi powstać wystarczająco szybko, aby naukowcy mogli go przeanalizować.
Definicja
Bezpośrednie miareczkowanie jest sposobem na ilościowe określenie zawartości substancji. Naukowcy mogą być świadomi obecności reagenta, ale nie znają jego ilości. Bezpośrednie miareczkowanie jest czasem oparte na wskaźnikach reagujących na analizowany materiał, zwany analitem. W innych przypadkach metody oparte są na użyciu dodanych jonów metali, które są pojedynczymi atomami lub cząsteczkami określonego rodzaju metalu.
Kwas etylenodiaminotetraoctowy i metoda potencjometryczna
Technicy mogą przeprowadzać miareczkowanie przy użyciu kwasu etylenodiaminotetraoctowego ze wskaźnikami jonów metali. Ta metoda nie działa we wszystkich sytuacjach, ponieważ reakcja jest czasami tak wolna, że miareczkowanie staje się nierealne. Zastosowany jon metalu musi mieć mniejszą stabilność niż analit. Inną metodą bezpośredniego miareczkowania jest metoda potencjometryczna stosowana do wykrywania punktu końcowego za pomocą jonów metali, które mają określone dostępne elektrody. Punktem końcowym jest punkt, w którym kończy się proces miareczkowania.
Miareczkowanie kompleksometryczne
Do miareczkowania kompleksometrycznego naukowcy używają kwasów aminopolikarboksylowych do identyfikacji metali. Tworzą się kolorowe kompleksy, a naukowcy wykorzystują dane zebrane z tego formacji do określania ilości analitu. Bezpośrednia metoda miareczkowania kompleksometrycznego polega na użyciu roztworu soli metalu miareczkowanego roztworem związku kompleksującego. Kompleksowe roztwory związków zawierają atomy lub związki, które tworzą kompleksy z innymi atomami lub związkami. Naukowcy znajdują punkt równoważności na podstawie dodatkowego wskaźnika. Punkt równoważności ma miejsce, gdy dodany titrant jest stechiometrycznie równy analitowi. Stechiometria polega na równoważeniu reakcji chemicznych.
Rozwiązanie biurety
Miareczkowanie bezpośrednie nazywane jest „bezpośrednim”, ponieważ naukowiec zbliża się bezpośrednio do punktu końcowego. Titrant wchodzi do roztworu kroplami z biurety, więc końcowa kropla nie przekracza punktu końcowego. Przy bezpośrednim miareczkowaniu naukowcy leczą rozpuszczalną substancję zawartą w roztworze, który znajduje się w naczyniu o nazwie miareczkowanie. Standaryzowane rozwiązanie nazywa się titrant. Punkt końcowy jest określany instrumentalnie lub wizualnie za pomocą wskaźnika. Naukowcy dodają titrant do właściwej biurety, pionowego i cylindrycznego elementu szklanego z precyzyjnym kranem, który uwalnia małe ilości płynu w określonych ilościach. Naukowcy wypełniają biuretę od 30 do 100 procent pojemności.