Zawartość
- Ropucha Wyoming (Anaxyrus baxteri)
- Lesser Long Nosed Bat (Leptonycteris curasoae yerbabuenae)
- Channel Island Fox (Urocyon littoralis)
- Hawaiian Crow | ʻAlalā (Corvus hawaiiensis)
Ustawa o zagrożonych gatunkach jest prawdopodobnie najsilniejszym prawem kraju w zakresie zapobiegania utracie różnorodności biologicznej. Ustawa uchwalona przez Kongres przy ogromnym poparciu dla stronnictwa i podpisana w 1973 r. Przez byłego prezydenta Richarda Nixona, ustawa pomogła między innymi odzyskać bielika amerykańskiego, pelikana brunatnego i aligatora amerykańskiego.
W swojej ponad 40-letniej historii kibice przypisują ustawie zapobieganie wyginięciu 99 procent gatunków z wymienionych gatunków. W czerwcu 2017 r. Ponad 2200 gatunków zwierząt i roślin zostało oficjalnie wymienionych jako zagrożone lub zagrożone, a więcej czeka na rozpatrzenie. Od 1978 r. Odnaleziono i usunięto tylko 37 gatunków, z których 19 wystąpiło za czasów byłego prezydenta Baracka Obamy. Administracja Obamy faktycznie usunęła więcej gatunków z powodu odbudowy niż wszystkie poprzednie administracje łącznie.
Krytycy wskazują na ten niski wskaźnik usuwania z wykazów jako dowód, że ustawa nie działa. Od stycznia 2017 r. Kongres wprowadził 28 ustaw mających na celu podcięcie federalnej ochrony niektórych gatunków, osłabienie ustawy poprzez jej zmiany lub całkowite wyeliminowanie.
Mimo że mniej niż 2 procent wymienionych gatunków nie zostało jeszcze odzyskanych, znaczenie 37 gatunków przywróconych z krawędzi wyginięcia nie powinno być ignorowane. A przy błędach i niepowodzeniach można dowiedzieć się więcej. Poniżej znajdują się niektóre znaczące wygrane i straty gatunków zagrożonych w ubiegłym roku.
Ropucha Wyoming (Anaxyrus baxteri)
Obecny status: zagrożony
Ropucha Wyoming, najbardziej zagrożony płaz w Ameryce Północnej, żyje tylko w dolinie rzeki Laramie w południowo-środkowym Wyoming. Po obfitości w regionie populacja rozbiła się w połowie lat 70. XX wieku, najprawdopodobniej w wyniku insektycydów, utraty siedlisk i grzyba chytrid płazów. Ropucha wielkości pięści została dodana do listy gatunków zagrożonych wyginięciem w styczniu 1984 r. Od 1985 r. Do 1987 r. Obawiano się wyginięcia ropuchy, dopóki nie odkryto małej populacji reliktów. W 1989 r. Biolodzy zgromadzili ostatnią z 10 dzikich ropuch, aby rozpocząć hodowlę w niewoli. Tysiące powstałych kijanek - dokładnie 160 000 - były wypuszczane co roku, ale niewiele z nich dotarło do wieku dorosłego. Do 2011 r. Zespół naprawczy zbadał tylko jedną ropuchę.
W 2012 roku „Team Toad” zmienił taktykę. Zamiast wypuszczać kijanki bezpośrednio do stawów, używali „reptaria”, drucianych kojców, które utrzymywały kijanki, a później ropuchy, bezpieczne od drapieżników, gdy dorastały i aklimatyzowały się w nowym domu. I tak zwane „miękkie uwolnienie” zadziałało: w ciągu roku ankiety wykryły ropuchy, które przetrwały do wieku lęgowego, nie mówiąc już o skupiskach jaj.
W zakładach hodowlanych w niewoli naukowcy unikają chowu wsobnego i maksymalizują różnorodność genetyczną poprzez starannie zaplanowane związki miłosne prowadzone przez hodowcę ropuch. Wiosną ropuchy są chłodzone do 38 stopni przez nieco ponad miesiąc. Uważa się, że symulowanie hibernacji stymuluje uwalnianie hormonów, które wyzwalają rozmnażanie w środowisku naturalnym. Mimo to, aby wprowadzić ich w odpowiedni nastrój, ułożone pary ropuch otrzymują dodatkowe hormony i są poddawane nagranym rozmowom hodowlanym innych ropuch Wyoming.
Chociaż gatunek jeszcze nie wyszedł z lasu, ich dzika populacja liczy obecnie blisko 1500 ropuch. A gdzie niegdyś w dużej mierze nieznany gatunek, ropucha Wyoming ma teraz lokalny mikrobrew nazwany po niej: Wyoming Toad Rye IPA.
Lesser Long Nosed Bat (Leptonycteris curasoae yerbabuenae)
Status: Proponowany do usunięcia
Nietoperz o długich nosach jest jednym z trzech nietoperzy karmiących nektarem w Stanach Zjednoczonych. Nietoperz ma język o długości 3 cali i zapyla kaktusa Saguaro oraz inne kwitnące w nocy sukulenty pustynne, w tym niebieską agawę, z której produkuje się tequilę. Gatunek jest jednym z niewielu migrujących na duże odległości w świecie nietoperzy. Nie wszystkie nietoperze migrują, ale te, które wiosną i latem udają się na północ, podążając nektarowym szlakiem kwitnących roślin ponad 700 mil od Meksyku na pustynię Sonora.
Kiedy początkowo notowano go w Stanach Zjednoczonych we wrześniu 1988 r. I Meksyku sześć lat później, nietoperz walczył. Uważano, że ich liczba spadła poniżej 1000 i ma tylko 14 gniazd. Utrata siedlisk była szczególnie szkodliwa po obu stronach granicy. W Ameryce Łacińskiej i Meksyku wiele osób zostało przypadkowo zabitych w jaskini i kopalniach w nieudanych próbach wyeliminowania nietoperzy wampirów. Inni zostali dotknięci, gdy rolnicy z agawą odeszli od tradycyjnych praktyk.
Aby zwiększyć zawartość cukru, rolnicy z agawy usuwają kwiaty roślin, zanim zostaną zapylone. Rodrigo Medellín - pieszczotliwie znany jako „Bat Man of Mexico” - wkrótce przekonał rolników, by pozwolili kwitnąć niektórym, jeśli nie wszystkim roślinom agawy, poprawiając różnorodność genetyczną upraw i dostarczając migrującym nietoperzom bogate w białko i cukier. Medellin dołączył nawet do wielu producentów, aby rozpocząć sprzedaż certyfikowanej tequili „przyjaznej nietoperzom”.
W Stanach Zjednoczonych 10-letni obywatelski wysiłek naukowy wykorzystywał mieszkańców południowej Arizony do rejestrowania nocnego użycia nietoperzy w swoich karmnikach dla kolibrów. Ich dane pomogły biologom lepiej zrozumieć wzorce migracji nietoperzy z długimi nosami i zapewniły możliwości śledzenia nietoperzy z powrotem na ich stanowiska.
Obecnie populacja wynosi obecnie 200 000 nietoperzy z 75 kwaterami. 6 stycznia 2017 r. US Fish and Wildlife Service zaproponowało usunięcie odzyskanego nietoperza.
Channel Island Fox (Urocyon littoralis)
Status: Lisy z San Miguel, Santa Rosa i Santa Cruz zniknęły z powodu powrotu do zdrowia; Zagrożone lisy z wyspy Santa Catalina
Lis wyspowy wielkości kota domowego zamieszkuje Wyspy Normandzkie u wybrzeży Kalifornii od tysięcy lat. Do 2000 r. Liczba ludności spadła do mniej niż 100 osobników. Dzikie wieprze przyciągnęły złote orły, które wprowadziły się po tym, jak zgubione przez nich łyse orły, które zjadły ryby, spadły z wybrzeża na DDT. Gdy nie żerują na prosiętach, złote orły zwróciły się do lisów. W 1999 r. Nosówka psów z wprowadzonych szopów zabiła 95 procent lisów na wyspie Santa Catalina. Kiedy w 2004 roku wymieniono cztery podgatunki, naukowcy dali temu gatunkowi 50 procent szans na wyginięcie.
Złożony wysiłek odbudowy obejmował wiele ruchomych części: hodowlę lisów wyspowych w niewoli, szczepienie zarówno lisów w niewoli, jak i dzikich lisów dla nosówki psów, przeniesienie złotych orłów do Północnej Kalifornii, zabicie dzikich świń - ruch nie bez kontrowersji - i ponowne wprowadzenie łysych orłów.
Powracając do miana najszybszego odzysku dowolnego ssaka wymienionego w ustawie o zagrożonych gatunkach, US Fish & Wildlife Service usunęło trzy z czterech podgatunków 12 sierpnia 2016 r. Dziś ich populacje wzrosły do poziomów zrównoważonych, od 700 lisy na wyspie San Miguel do 2100 lisów na wyspie Santa Cruz. Podgatunek Wyspy Santa Catalina znalazł się na liście od zagrożonych do zagrożonych; nadal powraca do zdrowia, ale w wolniejszym tempie.
Hawaiian Crow | ʻAlalā (Corvus hawaiiensis)
Status: Wymarły na wolności
Hawajska wrona, niegdyś powszechna na dużej wyspie na Hawajach, znana lokalnie jako „alalā”, jest ptakiem wielkości piłki nożnej, który jest tylko jednym z dwóch gatunków wron korzystających z narzędzi. Po dziesięcioleciach niszczycielskich spadków spowodowanych drapieżnictwem, chorobami i utratą siedlisk, gatunek ten został wymieniony jako zagrożony w marcu 1967 r .; do 2002 roku wyginął na wolności. Obecnie na świecie pozostaje tylko 130 cali alala i wszyscy urodzili się w niewoli.
Pod koniec 2016 r. Naukowcy wypuścili pięciu młodych samców ʻalalā w rezerwacie przyrody Puâu Makaâala, obszarze o doskonałych siedliskach, w którym wyeliminowano wprowadzonych drapieżników, takich jak mangusta i szczury, a także zdziczałe bydło i kozy. W ciągu tygodnia trzy zmarły; dwa przez „ja”, jastrzębie hawajskie i jeden z głodu. Pozostałe dwa ptaki zostały schwytane i wróciły do obiektu hodowlanego.
Późnym latem lub wczesną jesienią 2017 r. Naukowcy podarują Alalā kolejny zastrzyk, ale z pewnymi poprawkami w protokole wydania. Miejsce wydania Pu'u Maka´ala zostanie przeniesione na wyższą wysokość w nadziei, że „alalā znajdzie się poza preferowanym zasięgiem„ io ”, zwykle poniżej 5200 stóp. Zwiększą także dostępność dodatkowej żywności.
Uwolnione zostaną kolejne ptaki, w sumie dwanaście, w tym dwa samce, które przeżyły pierwszą próbę. Dwa z nich będą wychowywane przez rodziców, w przeciwieństwie do wychowywania przez ludzi. I w końcu ptaki zostaną poddane rygorystycznemu obozowi awersyjnemu drapieżników, w którym „Alala” będzie nauczana, jak kojarzyć „io” z zagrożeniem. Tylko nowi absolwenci wezmą udział w wydaniu.
Autorzy artykułu z 2015 r. Opublikowanego w Journal of Applied Ecology ostrzegają: „hodowla i wypuszczanie na rynek nie jest panaceum na ochronę, ale raczej żmudnym, trudnym i nieprzewidywalnym kursem, gdy istnieją alternatywy”. Zespół „alalā jest świadomy, ale zwraca uwagę inspiracja hawajskim ptakiem państwowym, nēnē. W latach 40. XX wieku na wyspach pozostało tylko 50 zagrożonych gęsi. Ponad 60 lat później z powodzeniem wypuszczono 2700 ptaków wyhodowanych w niewoli, a populacja się powiększyła.
Mimo sukcesów natura jest złożona i bezlitosna. O wiele łatwiej jest chronić gatunki, zanim znajdą się na skraju zapomnienia.