Zawartość
Kwas rybonukleinowy, czyli RNA, odgrywa kilka istotnych funkcji w życiu komórki. Działa jako przekaźnik, przenosząc kod genetyczny z kwasu dezoksyrybonukleinowego lub DNA na maszynerię syntezującą białka w komórce. Rybosomalny RNA łączy się z białkami, tworząc rybosomy, fabryki białek w komórce. Przenieś RNA przenosi aminokwasy do rosnących nici białkowych, gdy rybosomy tłumaczą informacyjny RNA. Inne formy RNA pomagają kontrolować aktywność komórek. Enzym polimeraza RNA lub RNAP, który ma kilka postaci, jest odpowiedzialny za wydłużenie łańcucha RNA podczas transkrypcji DNA.
Struktura polimerazy RNA
W komórkach eukariotycznych - czyli komórkach ze zorganizowanymi jądrami - różne typy RNAP są oznaczone I do V. Każda ma nieco inną strukturę i każda tworzy inny zestaw RNA. Na przykład RNAP II jest odpowiedzialny za tworzenie informacyjnego RNA lub mRNA. Komórki prokariotyczne (które nie mają zorganizowanych jąder) mają jeden typ RNAP. Enzym składa się z kilku podjednostek białkowych, które pełnią różne funkcje podczas transkrypcji. Aktywne miejsce zawierające atom magnezu to miejsce w enzymie, w którym RNA się wydłuża. Miejsce aktywne dodaje grupy cukrowo-fosforanowe do rosnącej nici RNA i przyłącza zasady nukleotydowe zgodnie z zasadami parowania zasad.
Parowanie podstawowe
DNA jest długą cząsteczką o szkielecie złożonym z naprzemiennych jednostek cukru i fosforanu. Jedna z czterech zasad nukleotydowych - jedno- lub podwójnie pierścieniowe cząsteczki zawierające azot - zwisa z każdej jednostki cukru. Cztery zasady DNA są oznaczone A, T, C i G. Sekwencja par zasad wzdłuż cząsteczki DNA dyktuje sekwencję aminokwasów w białkach syntetyzowanych przez komórkę. DNA zwykle istnieje jako podwójna helisa, w której zasady dwóch nici wiążą się ze sobą zgodnie z zasadami parowania zasad: zasady A i T tworzą jeden zestaw par, podczas gdy C i G tworzą drugi zestaw. RNA jest pokrewną, jednoniciową cząsteczką, która przestrzega tych samych zasad parowania zasad podczas transkrypcji DNA, z wyjątkiem podstawienia T w RNA zasadą U.
Inicjacja transkrypcji
Czynniki inicjujące białko muszą tworzyć kompleks z cząsteczką polimerazy RNA, zanim rozpocznie się transkrypcja. Czynniki te umożliwiają enzymowi wiązanie się z regionami promotora - punktami przyłączenia różnych jednostek transkrypcyjnych - na nici DNA. Jednostki transkrypcyjne są sekwencjami jednego lub więcej genów, które są częściami nici DNA określającymi białko. Kompleks polimerazy RNA tworzy bąbel transkrypcyjny, rozpakowując część podwójnej helisy DNA na początku jednostki transkrypcyjnej. Kompleks enzymatyczny zaczyna następnie składać RNA poprzez odczytywanie nici matrycy DNA jedna zasada na raz.
Wydłużenie i zakończenie
Kompleks polimerazy RNA może spowodować wiele fałszywych rozruchów przed rozpoczęciem wydłużania. W przypadku fałszywego startu enzym transkrybuje około 10 zasad, a następnie przerywa proces i uruchamia się ponownie. Wydłużenie można rozpocząć tylko wtedy, gdy RNAP uwalnia inicjujące czynniki białkowe zakotwiczające go w regionie promotora DNA. Po rozpoczęciu wydłużania enzym zwiększa czynniki wydłużania, aby pomóc przenieść pęcherzyk transkrypcyjny w dół nici DNA. Ruchoma cząsteczka RNAP wydłuża nową nić RNA poprzez dodanie jednostek fosforanu cukru i zasad nukleotydowych, które uzupełniają zasady na matrycy DNA. Jeśli RNAP odkryje źle sparowaną bazę, może odciąć i ponownie zsyntetyzować błędny segment RNA. Transkrypcja kończy się, gdy enzym odczytuje sekwencję zatrzymującą na matrycy DNA. Na końcu enzym RNAP uwalnia transkrypt RNA, czynniki białkowe i matrycę DNA.