Zawartość
Wiele elementów metalowych ma wiele możliwych stanów jonowych, znanych również jako stany utlenienia. Aby określić, który stopień utlenienia metalu występuje w związku chemicznym, naukowcy mogą zastosować dwie różne konwencje nazewnictwa. W konwencji „nazwa zwyczajowa” sufiks „-ous” oznacza niższy stopień utlenienia, a sufiks „-ic” oznacza wyższy stopień utlenienia. Chemicy preferują metodę cyfr rzymskich, w której cyfra rzymska podąża za nazwą metalu.
Chlorki miedzi
Kiedy miedź wiąże się z chlorem, tworzy CuCl lub CuCl2. W przypadku CuCl jon chlorkowy ma ładunek -1, więc miedź musi mieć ładunek +1, aby związek był neutralny. Dlatego CuCl jest nazywany chlorkiem miedzi (I). Chlorek miedzi (I) lub chlorek miedziawy, który występuje jako biała moc. Można go użyć do dodania koloru do fajerwerków. W przypadku CuCl2 dwa jony chlorkowe mają ładunek netto -2, więc jon miedzi musi mieć ładunek +2. Dlatego CuCl2 nosi nazwę chlorku miedzi (II). Chlorek miedzi (II) lub chlorek miedziowy ma kolor niebiesko-zielony po uwodnieniu. Podobnie jak chlorek miedzi (I), może być stosowany do nadawania koloru fajerwerkom. Naukowcy używają go również jako katalizatora w wielu reakcjach. Może być stosowany jako barwnik lub pigment w wielu innych ustawieniach.
Tlenki żelaza
Żelazo może wiązać się z tlenem na wiele sposobów. FeO obejmuje jon tlenu o ładunku -2. Dlatego atom żelaza musi mieć ładunek +2. W tym przypadku związek nazywa się tlenkiem żelaza (II). Tlenek żelaza (II) lub tlenek żelaza znajduje się w znacznych ilościach w płaszczu Ziemi. Fe2O3 obejmuje trzy jony tlenu, co łącznie daje ładunek netto -6. Dlatego dwa atomy żelaza muszą mieć całkowity ładunek +6. W tym przypadku związkiem jest tlenek żelaza (III). Uwodniony tlenek żelaza (III) lub tlenek żelaza jest powszechnie znany jako rdza. Wreszcie, w przypadku Fe3O4, cztery atomy tlenu mają ładunek netto -8. W takim przypadku trzy atomy żelaza muszą razem wynosić +8. Uzyskuje się to z dwoma atomami żelaza w stopniu utlenienia +3 i jednym w stopniu utlenienia +2. Ten związek nazywa się tlenkiem żelaza (II, III).
Chlorki cyny
Cyna ma wspólne stany utlenienia +2 i +4. Kiedy wiąże się z jonami chloru, może wytwarzać dwa różne związki w zależności od stopnia utlenienia. W przypadku SnCl2 dwa atomy chloru mają ładunek netto -2. Dlatego cyna musi mieć stopień utlenienia +2. W tym przypadku związek o nazwie chlorek cyny (II). Chlorek cyny (II) lub chlorek cynawy jest bezbarwnym ciałem stałym stosowanym do farbowania, galwanizacji i konserwowania żywności. W przypadku SnCl4 cztery jony chloru mają ładunek netto -4. Jon cyny o stopniu utlenienia +4 połączy się ze wszystkimi jonami chloru, tworząc chlorek cyny (IV). Chlorek cyny (IV) lub chlorek cynowy występuje jako bezbarwna ciecz w standardowych warunkach.
Bromki rtęci
Gdy rtęć łączy się z bromem, może tworzyć związki Hg2Br2 i HgBr2. W Hg2Br2 dwa jony bromu mają ładunek netto -2, a zatem każdy z jonów rtęci musi mieć stopień utlenienia +1. Ten związek nazywa się bromkiem rtęci (I). Bromek rtęci (I) lub bromek rtęci jest użyteczny w urządzeniach akustyczno-optycznych. W HgBr2 ładunek netto jonów bromu jest taki sam, ale jest tylko jeden jon rtęci. W takim przypadku musi mieć stopień utlenienia +2. HgBr2 nosi nazwę bromku rtęci (II). Bromek rtęci (II) lub bromek rtęciowy jest bardzo toksyczny.