Przykłady adaptacji sensorycznej

Posted on
Autor: Louise Ward
Data Utworzenia: 4 Luty 2021
Data Aktualizacji: 18 Móc 2024
Anonim
Terapia zaburzeń sensorycznych: wzrok - #CzasNaPogaduchy odc. 48
Wideo: Terapia zaburzeń sensorycznych: wzrok - #CzasNaPogaduchy odc. 48

Zawartość

Adaptacja sensoryczna to zjawisko, które występuje, gdy receptory sensoryczne są narażone na bodźce przez dłuższy czas. W zależności od bodźca receptory mogą zwiększać lub zmniejszać ich zdolność do reagowania i rozwiną zwiększoną lub zmniejszoną wrażliwość na bodziec. Może się to zdarzyć w przypadku wszystkich naszych pięciu podstawowych zmysłów: wzroku, słuchu, węchu, dotyku i smaku.

TL; DR (Too Long; Didnt Read)

Adaptacja sensoryczna zachodzi, gdy receptory czuciowe organizmu są narażone na określone bodźce, takie jak głośny hałas, wysokie temperatury lub silne zapachy na tyle długo, że receptory zmniejszają ich wrażliwość na bodźce, co czyni je mniej zauważalnymi. Dzieje się tak, gdy palacz tytoniu przestaje zauważać zapach na ubraniach i włosach lub gdy gorąca kąpiel jest chłodna po kilku minutach przebywania w wodzie. Adaptacja sensoryczna zachodzi również, gdy pewne bodźce są zmniejszone, a receptory zwiększają ich wrażliwość, na przykład gdy ktoś wchodzi do ciemnego budynku, a jego źrenice rozszerzają się, aby przyjąć jak najwięcej światła.

Dostosowanie jasno-ciemne

Układ wzrokowy naszego ciała jest w stanie automatycznie dostosować się do poziomu natężenia światła w otoczeniu. Ta adaptacja ma miejsce, gdy wejdziesz do ciemnego budynku po ekspozycji na światło słoneczne. Twoje źrenice rozszerzają się, aby siatkówka mogła uzyskać dostęp do dodatkowego światła. Szyszki twoich oczu zwiększają wrażliwość w reakcji na ciemność; dostosowują się jednak w ciągu około pięciu minut. Pręty w twoich oczach mają substancje chemiczne, które zwiększają się przy ograniczonym świetle i pomagają również w adaptacji.

Dostosowanie hałasu

Osoby dostosowują się do hałasu w swoim otoczeniu. Dla tych, którzy mieszkają w obszarze o ciągłym ruchu, ich uszy dostosowują się do stałego dźwięku, dopóki nie usłyszą hałasu ulicznego. W przypadku głośniejszych dźwięków, takich jak granie zespołu rockowego podczas wchodzenia do klubu nocnego, mięsień przyczepiony do kości ucha wewnętrznego kurczy się, zmniejszając przenoszenie wibracji dźwięku. Zmniejsza to wibracje ucha wewnętrznego, dostosowując się w ten sposób do poziomu hałasu.

Adaptacja zapachu

Ci, którzy palą tytoń, nie zauważają zapachu papierosów. Osoby niepalące zwykle mogą intensywnie wyczuć zapach papierosa i, jeśli są w obecności palacza, mogą poczuć zapach nie tylko w obecności palaczy, ale będą nadal wąchać zapach na swoich ubraniach, włosach i innych przedmiotach długo po rozstaniu. Ta sama adaptacja ma miejsce w przypadku noszenia perfum lub wody kolońskiej: w ciągu godziny od zastosowania zapachu użytkownik nie wyczuwa już zapachu.

Dostosowanie temperatury

Uczucie gorąca i zimna jest adaptacją do wrażeń dotykowych. Podstawowym przykładem jest to, jak szybko nasze ciała dostosowują się do temperatury wody podczas kąpieli. Woda w wannie może być bardzo gorąca po wejściu do wanny; jednak w ciągu kilku minut woda może być chłodna w dotyku. Temperatura wody nie zmieniła się znacząco; nasze ciała dostosowały się do temperatury.

Dostosowanie smaku

Kubki smakowe w naszych ustach odgrywają kluczową rolę podczas jedzenia. Nasze języki mają około 2000 do 8000 kubków smakowych podzielonych na cztery podstawowe smaki: kwaśny, słodki, gorzki i słony. Podczas jedzenia określonego jedzenia początkowy smak jest bardzo wyraźny i identyfikowany przez języki neuronów czuciowych. W miarę jedzenia posiłku smak nie jest tak silny i nie ma takiego samego wpływu, co wynika z adaptacji sensorycznej.