Zawartość
- Dlaczego funkcje wykładnicze są ważne
- Od pary punktów do wykresu
- Jeden punkt na osi X.
- Ani punkt na osi X.
- Przykład ze świata realnego
Jeśli znasz dwa punkty, które spadają na określoną krzywą wykładniczą, możesz zdefiniować krzywą, rozwiązując ogólną funkcję wykładniczą za pomocą tych punktów. W praktyce oznacza to podstawienie punktów y i x w równaniu y = abx. Procedura jest łatwiejsza, jeśli wartość x dla jednego z punktów wynosi 0, co oznacza, że punkt znajduje się na osi y. Jeśli żaden punkt nie ma zerowej wartości x, proces rozwiązywania dla xiy jest nieco bardziej skomplikowany.
Dlaczego funkcje wykładnicze są ważne
Wiele ważnych systemów podlega wykładniczym wzorcom wzrostu i rozkładu. Na przykład liczba bakterii w kolonii zwykle rośnie wykładniczo, a promieniowanie otoczenia w atmosferze po zdarzeniu jądrowym zwykle maleje wykładniczo. Biorąc dane i wykreślając krzywą, naukowcy są w lepszej pozycji do prognozowania.
Od pary punktów do wykresu
Dowolny punkt na dwuwymiarowym wykresie może być reprezentowany przez dwie liczby, które są zwykle zapisane w formie (x, y), gdzie x określa odległość w poziomie od początku, a y oznacza odległość w pionie. Na przykład punkt (2, 3) to dwie jednostki na prawo od osi y i trzy jednostki powyżej osi x. Z drugiej strony punkt (-2, -3) to dwie jednostki na lewo od osi y. i trzy jednostki poniżej osi x.
Jeśli masz dwa punkty, (x1, y1) i (x2, y2), możesz zdefiniować funkcję wykładniczą, która przechodzi przez te punkty, zastępując je równaniem y = abx i rozwiązywanie dla aib. Ogólnie rzecz biorąc, musisz rozwiązać tę parę równań:
y1 = abx1 i y2 = abx2 .
W tej formie matematyka wygląda na nieco skomplikowaną, ale wygląda mniej tak po wykonaniu kilku przykładów.
Jeden punkt na osi X.
Jeśli jedna z wartości x - powiedz x1 - wynosi 0, operacja staje się bardzo prosta. Na przykład rozwiązanie równania dla punktów (0, 2) i (2, 4) daje:
2 = ab0 i 4 = ab2. Ponieważ wiemy, że b0 = 1, pierwsze równanie staje się 2 = a. Podstawienie a w drugim równaniu daje 4 = 2b2, które upraszczamy do b2 = 2 lub b = pierwiastek kwadratowy z 2, co odpowiada około 1,41. Funkcja definiująca jest wtedy y = 2 (1,41)x.
Ani punkt na osi X.
Jeśli żadna z wartości x nie jest równa zero, rozwiązanie pary równań jest nieco bardziej kłopotliwe. Henochmath prowadzi nas przez prosty przykład wyjaśniający tę procedurę. W swoim przykładzie wybrał parę punktów (2, 3) i (4, 27). Daje to następującą parę równań:
27 = ab4
3 = ab2
Jeśli podzielisz pierwsze równanie przez drugie, otrzymasz
9 = b2
więc b = 3. Możliwe jest, aby b było równe -3, ale w tym przypadku załóżmy, że jest dodatni.
Możesz podstawić tę wartość na b w dowolnym równaniu, aby uzyskać a. Łatwiej jest użyć drugiego równania, więc:
3 = a (3)2 który można uprościć do 3 = a9, a = 3/9 lub 1/3.
Równanie przechodzące przez te punkty można zapisać jako y = 1/3 (3)x.
Przykład ze świata realnego
Od 1910 r. Wzrost populacji ludzkiej ma charakter wykładniczy, a dzięki wykreśleniu krzywej wzrostu naukowcy mają lepszą pozycję do przewidywania i planowania przyszłości. W 1910 r. Liczba ludności na świecie wynosiła 1,75 mld, aw 2010 r. - 6,87 mld. Przyjmując 1910 za punkt początkowy, daje to parę punktów (0, 1,75) i (100, 6,87). Ponieważ wartość x pierwszego punktu wynosi zero, możemy łatwo znaleźć a.
1,75 = ab0 lub a = 1,75. Podłączenie tej wartości, wraz z wartościami z drugiego punktu, do ogólnego równania wykładniczego daje 6,87 = 1,75b100, co daje wartość b jako setny pierwiastek z 6,87 / 1,75 lub 3,93. Tak więc równanie staje się y = 1,75 (setny pierwiastek z 3,93)x. Chociaż wymaga to więcej niż reguły przesuwania, naukowcy mogą wykorzystać to równanie do prognozowania przyszłej liczby ludności, aby pomóc obecnym politykom w tworzeniu odpowiednich polityk.