Zawartość
Mocznik, wzór chemiczny (NH2) 2CO, jest jednym z odpadów produktów ubocznych powstających, gdy organizm metabolizuje białka do wykorzystania. Chociaż ciało eliminuje mocznik jako odpad, związek ten ma wiele zastosowań przemysłowych.
Historia
W 1773 roku francuski naukowiec Hillaire M. Rouelle wyizolował mocznik z ludzkiego moczu. Friedrich Wohler, niemiecki chemik, zsyntetyzował mocznik z cyjanianu amonu, po raz pierwszy ktokolwiek chemicznie zsyntetyzował związek organiczny. W 1864 r. Niemiecki chemik Adolph Bayer odkrył, jak wytwarzać barbiturany, środki obniżające ośrodkowy układ nerwowy, poprzez reakcję mocznika z kwasem malonowym.
Produkcja cielesna
Kiedy organizm wykorzystuje białka, które zostały spożyte, katabolizuje je, aby uwolnić 5-trifosforan adenozyny, znany również jako ATP. ATP jest formą zmagazynowanej energii, którą ciało może wykorzystać do działania mięśni. Oprócz mocznika innymi odpadowymi produktami ubocznymi katabolizmu białek są dwutlenek węgla, woda i amoniak. Mocznik jest uwalniany z organizmu przez mocz.
Nawóz
Większość z miliona funtów mocznika produkowanego w Ameryce rocznie trafia na nawóz. Mocznik ma wysoką zawartość azotu, który rozkłada się w glebie i służy do odżywiania różnych upraw.
Przemysłowy
Mocznik jest tani w produkcji i transporcie i znalazł wiele zastosowań przemysłowych. Żywice mocznikowo-formaldehydowe są produkowane jako klej do drewna i produktów papierniczych. Mocznik jest również stosowany w środkach zapobiegających zamarzaniu i jest stosowany jako selektywny reduktor katalityczny do eliminacji tlenków azotu ze zbiorników oleju napędowego. Mocznik jest rozpylany w zbiornikach oleju napędowego, a następnie przekształca szkodliwe tlenki azotu w azot i wodę.
Mocznik i choroba
Nieprawidłowy poziom mocznika w moczu może wskazywać na choroby nerek. Testy stężenia azotu mocznikowego we krwi (BUN) i mocznika moczowego (UUN) w moczu dla poziomów mocznika u osób z ryzykiem niewydolności nerek lub schyłkowej niewydolności nerek.