Zawartość
Rdzeń Ziemi składa się z solidnego rdzenia wewnętrznego i ciekłego rdzenia zewnętrznego, oba wykonane głównie z żelaza. Na zewnątrz tych części znajduje się płaszcz, a następnie skorupa, na której żyjemy. Naukowcy zajmujący się teorią Ziemi twierdzili, że jądro Ziemi jest odpowiedzialne za pole magnetyczne planet oraz tektonikę płyt.
Rdzeń wewnętrzny
Wewnętrzny rdzeń Ziemi ma promień nieco ponad 1200 kilometrów. Składa się z litego żelaza i stopu niklu oraz jednego lżejszego elementu - prawdopodobnie tlenu. Wewnętrzne jądro ochładza się od czasu powstania Ziemi, ale jego temperatura jest nadal podobna do tej na powierzchni Słońca. Ze względu na swoją temperaturę żelazo w nim zawarte nie może się namagnesować.
Zewnętrzny rdzeń
Zewnętrzny rdzeń ma grubość około 2200 kilometrów i jest wykonany z ciekłego żelaza i stopu niklu. Ma niższą temperaturę niż wewnętrzny rdzeń, od 4400 stopni Celsjusza w części najbliższej kominka do 6100 stopni Celsjusza w części najbliższej wewnętrznemu rdzeniu. Mobilność rdzeni zewnętrznych pozwala na generowanie prądów elektrycznych.
Pole magnetyczne
Ziemskie pole magnetyczne nie wynika z wewnętrznego rdzenia z litego żelaza, ale z prądów generowanych w ciekłym rdzeniu zewnętrznym, które powstają w wyniku zjawiska zwanego „efektem dynamo”. Rotacja Ziemi pomaga stworzyć ten efekt poprzez generowanie tych prądów, podobnie jak wolne elektrony uwalniane z metali w ciekłym rdzeniu. To połączenie wolnych elektronów, ciekłego rdzenia zewnętrznego i dużej prędkości obrotowej odgrywa istotną rolę w tworzeniu pola magnetycznego. Siła pola magnetycznego zależy od wszystkich trzech czynników.
Trzęsienia ziemi
Kiedy dochodzi do trzęsienia ziemi, przenosi fale sejsmiczne z ogniska trzęsienia ziemi przez Ziemię. Fale sejsmiczne nie przechodzą przez wewnętrzny rdzeń. Jednak zewnętrzny rdzeń przenosi fale sejsmiczne. Istnieją dwa rodzaje fal sejsmicznych: ściskające lub pierwotne (P), fale i ścinanie lub wtórne (S), fale. Kiedy którykolwiek z tych rodzajów fal przechodzi przez zewnętrzny rdzeń, ulega on ściśnięciu i znacznie zwalnia. Ze względu na zmianę właściwości fale nazywane są falami K, gdy wchodzą do rdzenia. Kiedy fale ponownie osiągną powierzchnię, mogą pomóc naukowcom ustalić, skąd wzięło się trzęsienie ziemi.