Zawartość
Środkowo-zachodnie amerykańskie państwo Iowa znane jest przede wszystkim z rolnictwa, dzięki czemu zyskało przydomek „Stolicy Żywności Świata”. Podczas gdy znaczna część jego płaskiej ziemi jest poświęcona uprawie kukurydzy, istnieje kilka półszlachetnych klejnotów i minerałów, które można znaleźć głównie w okolicach rzek i dorzeczy. Większość tych materiałów pochodzi od siebie jako pseudomorfy, co oznacza, że mają podobną formę i kształt, ale mają inny skład.
Perła
Typowe dla większości zbiorników wodnych, zarówno solonych, jak i słodkich, perły można znaleźć w niektórych skorupiakach mięczaków żyjących w rzekach Iowas. Również wspólne dla większości zbiorników wodnych szanse na zlokalizowanie perły w mięczakach są dość rzadkie, co czyni je cennymi. Perły można rozpoznać jako gładkie, okrągłe kamienie o opalizującym białym, srebrnym lub różowawym wyglądzie.
Fałszywy koral
W rzekach Iowas znaleziono również klejnot zwany fałszywym koralem. W wodzie ma podobny wygląd i kształt jak czerwony koral, ale żywy organizm traci kolor po usunięciu z wody. Podobnie jak koral, resztki organizmu tworzą twardy, porowaty materiał, który można wykorzystać do wyrobu biżuterii.
Chalcedon
Chalcedon, prawdopodobnie najbardziej rozpoznawalny z półszlachetnych kamieni szlachetnych znalezionych w Iowa, jest rodzajem kwarcu. Chociaż nie jest naukowo odróżniony od kwarcu, jest powszechnie uważany przez kolekcjonerów klejnotów i ekspertów za inny przedmiot. Chalcedon zazwyczaj występuje w kolorze białym lub niebieskim. Kamień jest często odmianą pseudomorfu koralowca, co oznacza, że inny związek chemiczny daje w wyniku materiał podobny do kwarcu.
Mech Agat
Chociaż nie jest to typowe dla Iowa, obecność naturalnego chalcedonu stwarza możliwość tego szczególnego pseudomorfu kwarcu. Zanieczyszczenia w chalcedonie mogą czasami powodować, że substancja przypominająca mech wyrosnie w kamieniu. Agat z mchu nie jest uważany za prawdziwy agat, ponieważ nie ma wielobarwnego pasma zwykle występującego w kamieniu, ale zmiana składu chemicznego umożliwiająca wzrost substancji wewnętrznej jest wystarczająco duża, aby uzasadnić odrębną klasyfikację od chalcedonu i agatu.