Zawartość
Większość objętości komórek składa się z wody. Brak równowagi sodu może powodować przepływ wody przez błonę komórkową osocza w obu kierunkach. Zbyt mało wody powoduje, że komórka kurczy się; zbyt dużo wody powoduje jej pęknięcie. Równowaga między wodą a elektrolitami, takimi jak sód, kontroluje integralność komórek. Elektrolity określają potencjał działania przez błony komórkowe. Potencjał czynnościowy to zmieniający się ładunek elektryczny, który determinuje zdolność komórek do regulowania objętości płynu, wymiany odpadów na paliwo i reagowania na impulsy nerwowe. Sód jest najbardziej obfitym elektrolitem i dlatego jest niezbędny do funkcjonowania komórki.
TL; DR (Too Long; Didnt Read)
Komórki są zasadniczo związanymi z błoną workami płynu, istniejącymi w ciałach płynu. Funkcje komórek zależą od ich zdolności do regulowania tego płynu. Elektrolity to cząsteczki wpływające na regulację płynów komórkowych. Sód jest najliczniejszym elektrolitem. Zbyt dużo sodu w otaczającym płynie - lub zbyt mało w komórkach - wysysa zbyt dużo wody z komórek. Te odwodnione komórki i ich organelle kurczą się, miażdżąc niezbędną maszynerię wewnętrzną. Zbyt mało sodu w otaczającym płynie - lub zbyt dużo w komórkach - powoduje pęcznienie komórek, ponieważ ich wyższe stężenie sodu wciąga zbyt dużo wody, co ostatecznie powoduje pękanie błon komórkowych i organelli. Brak równowagi sodowej sparaliżuje systemy transportu i komunikacji komórek i zabije organizm.
Worki Wody
Komórki są w zasadzie małymi, związanymi z błoną workami płynu. Większość organizmów jednokomórkowych żyje w płynach, podczas gdy większość komórek w organizmach wielokomórkowych jest zalana płynami ustrojowymi. Funkcje komórek zależą od ich zdolności do regulowania tego płynu. Elektrolity to cząsteczki wpływające na regulację płynów komórkowych. Stężenie elektrolitów nazywa się osmolarnością, co oznacza ilość substancji rozpuszczonej lub rozpuszczonej na jednostkę cieczy. Sód jest najliczniejszym elektrolitem w organizmach, więc determinuje osmolarność.
Za dużo sodu
Sód odgrywa ważną rolę w utrzymywaniu objętości komórek. Wewnątrz i na zewnątrz komórki musi być wystarczająca ilość sodu, aby utrzymać niezbędny płyn i nadmiar płynu na zewnątrz. Zbyt dużo sodu w otaczającym płynie ustrojowym - lub zbyt mało w komórkach - nazywa się hipernatremią. W hipernatremii nadmiar sodu w płynie ustrojowym wysysa zbyt dużo wody z komórek. Te odwodnione komórki i ich organelle kurczą się, miażdżąc niezbędną maszynerię wewnętrzną.
Za mało sodu
Za mało sodu w otaczającym płynie - lub za dużo w komórkach - nazywa się hiponatremią. Gdy nadmierny wzrost wody poza komórką powoduje hiponatremię, nazywa się to euvolemią; gdy zarówno poziom wody, jak i sodu wzrasta, ale woda wzrasta bardziej, nazywa się to hiperwolemią. Gdy utrata zarówno płynu, jak i sodu powoduje nierównowagę hiponatremiczną, jest to nazywane hiponatremią hipowolemiczną. We wszystkich tych przypadkach komórki hiponatremiczne pęcznieją, gdy ich wyższe stężenie sodu wciąga zbyt dużo wody, co ostatecznie powoduje pękanie błon komórkowych i organellowych, rozlewając zawartość do otaczającego środowiska i zabijając komórkę.
Uszkodzona pompa
Pompa sodowo-potasowa jest miejscem ciągłej wymiany ładunku elektrycznego przez błony komórkowe. Wymienia dodatnio naładowane jony sodu na ujemnie naładowane jony potasu i umożliwia przenoszenie substancji przez błony komórkowe. Pompa sodowo-potasowa wytwarza również impulsy elektryczne niezbędne do sygnałów nerwowych. Zakłócenia równowagi sodowej zakłócają tę wymianę oraz zdolność do odbierania i przesyłania sygnałów. Jeśli interferencja jest wystarczająco duża lub trwa wystarczająco długo, nierównowaga sodu sparaliżuje systemy transportu i komunikacji komórek i zabije organizm.