Zawartość
- Meteoroidy, Meteory i Meteoryty
- Kiedy Meteoroid staje się Meteorem
- Temperatury meteorytów
- Potencjał katastrofy
Ziemia nie jest ciałem w spoczynku, ale leci w przestrzeni kosmicznej z prędkością 67 000 mil na godzinę (107 000 kilometrów na godzinę) na orbicie wokół Słońca. Przy tej prędkości zderzenie z dowolnym obiektem na ścieżce z pewnością będzie pełne wydarzeń. Na szczęście ogromna większość tych obiektów nie jest znacznie większa niż kamyki.Kiedy w nocy dochodzi do zderzenia z taką cząsteczką, obserwatorzy na Ziemi mogą być świadkiem spadającej gwiazdy.
Meteoroidy, Meteory i Meteoryty
Przestrzeń, przez którą porusza się Ziemia, nie jest pusta - jest wypełniona pyłem i małymi cząsteczkami pozostałymi z komet lub rozpadem większych skał zwanych asteroidami. Te małe cząstki nazywane są meteoroidami. Ziemia często zderza się z jedną z tych cząstek - lub wieloma jednocześnie. Gdy spadają przez atmosferę, szybko zakrywają się i zamieniają w meteory lub spadające gwiazdy. Jeśli cząstka jest wystarczająco duża, aby przetrwać podróż przez atmosferę i spaść na ziemię, staje się meteorytem.
Kiedy Meteoroid staje się Meteorem
Względna prędkość meteoroidu do Ziemi w momencie zderzenia wynosi zazwyczaj od 25 000 do 160 000 mil na godzinę (40 000 do 260 000 kilometrów na godzinę), a tarcie z cząstkami powietrza w górnej atmosferze natychmiast zaczyna się wypalać zewnętrzna warstwa obiektu. Małe cząstki są zwykle całkowicie zużyte, ale te o średnich rozmiarach mogą przetrwać do momentu, w którym całkowicie utracą prędkość kosmiczną i zaczną spadać na ziemię pod wpływem siły grawitacji. Naukowcy nazywają to punktem opóźnienia, który zwykle znajduje się kilka kilometrów nad ziemią.
Temperatury meteorytów
Proces, w którym meteoryt świeci podczas przemieszczania się w górnej atmosferze, nazywa się ablacją i zatrzymuje się w punkcie opóźnienia. Jeśli meteor nie został całkowicie zużyty, spada na ziemię jak ciemna skała. Naukowcy uważają, że meteoryty są prawdopodobnie chłodne, gdy uderzą w ziemię, ponieważ wszystkie gorące warstwy zewnętrzne odpadły podczas ablacji. Według American Meteor Society około 10 do 50 takich skał codziennie uderza w Ziemię, a około 2–12 jest potencjalnie możliwych do odkrycia. Duże nazwane są od miejsca, w którym się znajdują. Niektóre z nich to meteoryt Nantan, który spadł w Chinach w 1516 roku i meteoryt Launton, który spadł w Anglii w 1830 roku.
Potencjał katastrofy
Meteoroidy ważące ponad 10 ton (9 000 kilogramów) zachowują część swojej kosmicznej prędkości i uderzają w ziemię z większą siłą niż mniejsze. Na przykład 10-tonowy meteoroid może zachować około 6 procent swojej prędkości kosmicznej, więc jeśli pierwotnie porusza się z prędkością 90 000 mil na godzinę (40 kilometrów na sekundę), może uderzyć w ziemię z prędkością 5400 mil na godzina (2,4 km na sekundę), choć znaczna jej część spłonęłaby. Opór atmosferyczny miałby znikomy wpływ na meteoroid o masie ponad 100 000 ton, czyli 90 milionów kilogramów.