Zawartość
Większość napotkanych atomów i cząsteczek jest elektrycznie obojętna, ale jony odgrywają ważną rolę w przyrodzie. Te naładowane atomy mogą być dodatnio naładowanymi kationami lub ujemnie naładowanymi anionami. Kationy i aniony tworzą się na różne sposoby. W przypadku kationów utrata elektronu pozostawia je z dodatnim ładunkiem netto, podczas gdy dla anionów dodanie elektronu pozostawia je z ładunkiem ujemnym netto. Zrozumienie procesów leżących u podstaw tego zjawiska, w tym energii jonizacji i powinowactwa elektronów różnych atomów, pomaga zrozumieć, dlaczego niektóre atomy stają się jonami łatwiej niż inne i co powoduje ich wystąpienie.
TL; DR (Too Long; Didnt Read)
Kationy to dodatnio naładowane jony powstające, gdy atom traci elektron w wyniku jonizacji. Ilość energii potrzebnej do tego jest nazywana energią jonizacji
Aniony to ujemnie naładowane jony powstające, gdy atom zyskuje elektron. Energia w tym procesie nazywana jest powinowactwem elektronowym.
Co to jest jon?
Atomy mają trzy główne składniki: protony, elektrony i neutrony. Neutrony są elektrycznie obojętne i chociaż odgrywają ważną rolę w fizyce jądrowej, nie są istotne dla powstawania jonów, ponieważ nie wpływają na ładunek atomu, w którym się znajdują. Protony są naładowane dodatnio i zajmują centralne jądro atomu wraz z neutronami. Elektrony są ujemnie naładowaną częścią atomu i zajmują „chmurę” wokół zewnętrznej części jądra. Elektrony i protony mają równe, ale przeciwne ładunki, aw naturalnych formach pierwiastków jest ich równa liczba w atomie Oznacza to, że pierwiastki są elektrycznie neutralne, ponieważ ładunki z protonów i elektronów wzajemnie się znoszą.
Jon jest naładowanym atomem.Jeśli atom zyskuje elektron, ładunek ujemny przeważa ładunek dodatni, a cały atom zyskuje ładunek ujemny. Jony te nazywane są anionami. Jeśli atom traci elektron, wówczas ładunek dodatni jest większy niż ładunek ujemny, a atom jako całość staje się jonem dodatnio naładowanym. To się nazywa kation.
Jak powstają kationy?
Kationy powstają, gdy obojętny atom traci elektron. Metale są podatne na utratę elektronów w wyniku rozmieszczenia elektronów wokół jądra. Elektrony zajmują różne orbitale wokół jądra i można je pogrupować w różne poziomy energii. Elektron na orbicie o wysokim poziomie energii znajduje się dalej od jądra. Atomy o pełnym zewnętrznym poziomie energii są stabilne, ale jeśli w zewnętrznym poziomie energii znajduje się niewielka liczba elektronów, są one podatne na utratę elektronów. Elektrony na pełnych poziomach energii „osłaniają” wiele ładunków dodatnich z jądra. W rezultacie zewnętrzne elektrony są słabo związane z jądrem.
Kationy powstają w procesie jonizacji, gdy elektronowi dostarczana jest wystarczająca energia (na przykład przez światło o wystarczająco wysokiej energii), aby oderwać ją od przyciągania jądra. Energia wymagana do tego jest nazywana energią jonizacji. Pierwsza energia jonizacji mówi ci, ile energii potrzebujesz, aby usunąć jeden elektron; druga energia jonizacji mówi ci, ile potrzeba do usunięcia drugiej i tak dalej.
Możesz obliczyć ładunek na powstającym jonie na podstawie grupy układu okresowego, w którym znajduje się element. Na przykład sód znajduje się w grupie 1 i tworzy kation z ładunkiem +1. Magnez znajduje się w grupie 2 i tworzy kation z ładunkiem +2 po utracie dwóch elektronów do jonizacji. Aluminium należy do grupy 3 i tworzy kation +3. Elementy grupy 4 nie tworzą jonów, a elementy z wyższych grup tworzą aniony.
Jak powstają aniony?
Aniony powstają w procesie przeciwnym do kationów. Zamiast tracić elektron, atomy niemetaliczne mogą zyskać elektron. Wynika to z faktu, że ich zewnętrzny poziom energii jest prawie pełny. Termin powinowactwo elektronowe opisuje tendencję atomów neutralnych do pozyskiwania elektronów. Podobnie jak energia jonizacji, ma jednostki energii, ale w przeciwieństwie do energii jonizacji, ma wartość ujemną, ponieważ energia jest uwalniana po dodaniu elektronów, podczas gdy jest absorbowana po usunięciu elektronów.
Zasadniczo elementy w wyższych grupach (te znajdujące się po prawej stronie układu okresowego) mają wyższe powinowactwa elektronowe, a elementy w wyższym rzędzie ich grup (dalej w kierunku szczytu układu okresowego) mają wyższe powinowactwa elektronowe. Zmniejszenie powinowactwa elektronów podczas przesuwania się w dół danej kolumny jest związane ze zwiększoną odległością między zewnętrznymi powłokami a jądrem, a także ochroną przed innymi elektronami przy niższych poziomach energii. Wzrost powinowactwa podczas przesuwania się od lewej do prawej wynika z faktu, że poziomy energii zbliżają się do pełnego zajęcia.
Jeśli chodzi o kationy, grupa pierwiastków informuje, jaki będzie ładunek odpowiadającego anionu. Wynikowa opłata to numer grupy minus osiem. Chlor w grupie 7 tworzy anion z ładunkiem -1, a tlen w grupie 6 tworzy kation z ładunkiem -2.