Zawartość
Pewnego razu wszyscy ludzie musieli patrzeć w niebo gołymi oczami. Cuda, które ten proces ujawnił, były dość obfite, ale wprowadzenie teleskopu Galileos na początku XVII wieku oznaczało wielki i ciągle postęp technologiczny w eksploracji nieba przez ludzi. Obecnie różnorodne instrumenty optyczne i nieoptyczne poszerzają nasze rozumienie i uznanie dla kosmosu.
Teleskopy Optyczne
Niezastąpiony instrument optyczny został zapoczątkowany przez Galileusza Galileusza w 1609 r., Ale do tego czasu inni stworzyli podobne narzędzia. Użył swojej „trójsilnej lunety” do odkrycia czterech głównych księżyców Jowisza, a także wielu nieznanych wcześniej cech Księżyca.Przez stulecia teleskopy ewoluowały od prostych obiektów trzymanych w ręku do zamontowanych bestii w obserwatoriach na szczytach gór, a wreszcie do teleskopów krążących wokół Ziemi w przestrzeni kosmicznej, co wprowadziło tę zaletę, że wyeliminowało zniekształcenie atmosferyczne pola widzenia. Dzisiejsze teleskopy są w stanie widzieć prawie do krawędzi znanego wszechświata, dając ludzkości spojrzenie w przeszłość wiele miliardów lat.
Teleskopy radiowe
W przeciwieństwie do konwencjonalnych teleskopów, radioteleskopy wykrywają i oceniają obiekty niebieskie przy użyciu nie emitowanych przez nie fal świetlnych, ale fal radiowych. Teleskopy te nie są rurkowe, ale są zbudowane w formie naczyń parabolicznych i często są układane w szyki. Tylko w wyniku tych teleskopów obiekty takie jak pulsary i kwazary stały się częścią leksykonu astronomicznego. Podczas gdy widoczne obiekty, takie jak gwiazdy i galaktyki, emitują fale radiowe, a także fale świetlne, inne można wykryć tylko za pomocą radioteleskopów.
Spektroskopy
Spektroskopia to badanie różnych długości fal światła. Wiele z tych długości fal jest widocznych dla ludzkiego oka jako wyraźne kolory; na przykład pryzmat rozdziela zwykłe światło na różne widma. Wprowadzenie spektroskopii do astronomii zrodziło naukę astrofizyki, ponieważ pozwala ona na wyczerpującą analizę obiektów takich jak gwiazdy, czego nie robi sama wizualizacja. Na przykład astronomowie mogą teraz umieszczać gwiazdy w różnych klasach gwiezdnych na podstawie ich różnych widm. Każdy pierwiastek chemiczny ma swój „charakterystyczny” wzór widmowy, więc możliwe jest analizowanie składu gwiazdy z wielu tysięcy lat świetlnych stąd, pod warunkiem, że astronomowie będą w stanie zebrać jego światło.
Wykresy gwiezdne
Bez teleskopów, lornetek i innych instrumentów obserwacyjnych mapy gwiezdne nie istniałyby tak jak dzisiaj. Ale gwiezdne mapy, oprócz służenia jako wskazówki po niebie dla astronomów i zwykłych maniaków astronomii, posłużyły jako ważne narzędzia w nie-astronomicznych obszarach życia, takich jak nawigacja morska. Internet i inne współczesne media sprawiły, że wykresy gwiazd - wiele z nich jest interaktywnych - wszystkie są wszechobecne. Ale mapy gwiazd istnieją w jakiejś formie przez wiele tysiącleci. Rzeczywiście, w 1979 r. Archeolodzy odkryli tablicę z kości słoniowej datowaną na ponad 32 500 lat i uważali, że przedstawiają między innymi konstelację Oriona.