Zawartość
Wiatr jest definiowany jako ruch powietrza w dowolnym kierunku. Prędkość wiatru waha się od spokojnych do bardzo dużych prędkości huraganów. Wiatr powstaje, gdy powietrze przemieszcza się z obszarów o wysokim ciśnieniu w kierunku obszarów o niskim ciśnieniu. Sezonowe zmiany temperatury i obrót Ziemi wpływają również na prędkość i kierunek wiatru.
Temperatura
Temperatura powietrza zmienia się między dniem i nocą oraz z sezonu na sezon ze względu na zmiany w ogrzewaniu atmosfery ziemskiej. Ze względu na efekt ocieplenia słońca w ciągu dnia jest więcej wiatrów. Masy powietrza również różnią się temperaturą. Ciepły przód poprzedza ciepłą masę powietrza. Ciepłe powietrze jest mniej gęste niż zimne, więc ciepłe powietrze unosi się nad zimnym powietrzem, powodując wiatry. Converselt, zimny front, wiodąca krawędź masy zimnego powietrza, również wytwarza wiatr.
Ciśnienie powietrza
Ciśnienie powietrza to ciężar kolumny powietrza docierającej do szczytu atmosfery z ziemi. Ciśnienie powietrza zmniejsza się wraz ze wzrostem wysokości i zmienia się na powierzchni Ziemi z powodu różnic w wysokości terenu. Na powierzchni Ziemi wiatr wieje poziomo od obszarów o wysokim ciśnieniu do obszarów o niskim ciśnieniu. Prędkość jest określona przez szybkość zmiany ciśnienia powietrza lub gradientu między dwoma obszarami ciśnienia. Im większa różnica ciśnień, tym szybsze wiatry.
Przyspieszenie dośrodkowe
Siła dośrodkowa zwiększa prędkość powietrza i wpływa na kierunek wiatru przepływającego wokół środka cyrkulacji. Przyspieszenie to wytwarza siłę pod kątem prostym do strumienia wiatru i do wewnątrz w kierunku środka obrotu, na przykład w układach niskiego i wysokiego ciśnienia. Wiatry w układzie niskiego ciśnienia, zwanym cyklonami, wieją w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara i do wewnątrz na półkuli północnej. Wiatry w układach wysokociśnieniowych, zwanych antycyklonami, wieją w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara i na zewnątrz na półkuli północnej.
Obrót Ziemi
Obrót Ziemi wokół własnej osi powoduje, że wiatry zmieniają kierunek, tworząc tak zwane wiatry dominujące. To przesunięcie wiatru, znane jako efekt Coriolisa, powoduje przesunięcie wiatrów na półkuli północnej w prawo i wiatrów na półkuli południowej w lewo. Wiatry handlowe, zwane także wielkanocnymi, wieją w pobliżu równika między 30 stopni szerokości geograficznej północnej i 30 stopni szerokości południowej. Na północ od równika wiatry te wieją z północnego wschodu. I odwrotnie, wieją z południowo-wschodniej części równika. Westerlies środkowych szerokości geograficznych wieją z południowego zachodu na półkuli północnej i z północnego zachodu na półkuli południowej. Wiatry polarne dominują w Arktyce i Antarktydzie, od szerokości 60 stopni do biegunów. Wiatry te wieją z północnego wschodu w Arktyce i z południowego wschodu na Antarktydzie.