Zawartość
Orion może być najbardziej rozpoznawalną konstelacją na niebie, z możliwym wyjątkiem gwiazd Wielkiego Wozu. Po pierwsze, jest widoczny praktycznie wszędzie na Ziemi. Po drugie, Orion ma bardzo charakterystyczny kształt i, w przeciwieństwie do wielu innych konstelacji, prawdopodobnie przypomina to, od czego został nazwany - łowcę. Po drugie, uzupełniając wyżej wymienione czynniki, Orion jest domem dla dwóch najjaśniejszych gwiazd na niebie.
Pas Oriona tworzy środek konstelacji, dzieląc go na górną i dolną połowę. Ma nawet zwisający z niej „miecz”, a zawarte w nim gwiazdy służą również jako przewodnik po ważnych pobliskich obiektach niebieskich. Przypadkowo część nieba zajmowana przez Oriona jest także domem dla wielu interesujących obiektów niebędących gwiazdami.
Niezbędne dla gwiazd
Niebo obejmuje obecnie 88 oficjalnych nazwanych konstelacji. 14 z nich reprezentuje ludzi, podczas gdy większość innych przedstawia zwierzęta. 29 konstelacji reprezentuje obiekty nieożywione; jeden nosi nawet imię głowy włosów. Zostały one wymyślone - być może „wyobrażone” to lepsze słowo - przez starożytnych Greków, jak można wywnioskować z liczby postaci w mitologii greckiej, które są reprezentowane w konstelacjach.
Podobnie jak powierzchnia Ziemi, niebo można podzielić na półkulę północną i południową (niebiańską, a nie ziemską). Podczas gdy punkty na Ziemi są opisane w kategoriach szerokości i długości geograficznej, astronomia ma jednostki prawidłowego wstępowania i deklinacji. Ponieważ Ziemia obraca się wokół swoich ziemskich biegunów, niebo wydaje się obracać wokół biegunów niebieskich. Oznacza to, że mieszkańcy dalekich północnych szerokości geograficznych nie widzą gwiazdozbiorów znajdujących się blisko niebieskiego bieguna południowego, ponieważ dla takich widzów są one zawsze poniżej horyzontu, wirując raz dziennie wokół punktu, który nigdy nie jest widoczny. To właśnie te informacje pomagają ustalić, kto wymyślił konstelacje. ci astronomiczni rzemieślnicy nie mogliby żyć dalej na północ niż około 36 stopni szerokości geograficznej północnej w oparciu o zasięg wymyślonego przez nich atlasu niebieskiego (to znaczy, nie było gwiazdozbiorów w pobliżu południowego bieguna niebieskiego pomimo obecności tam gwiazd).
Podstawy Oriona
Jeśli jesteś zbyt niecierpliwy, aby czekać na zapadnięcie zmroku lub nie mieszkasz w miejscu, w którym o tej porze roku pojawia się Orion na nocnym niebie, możesz skonsultować się z interaktywną mapą gwiazd online (patrz Zasoby na przykład), aby poznać rozmiar Oriona, kształt i związek z pobliskimi konstelacjami. Są duże szanse, że jeśli nie wyobrażasz sobie jeszcze, jak wygląda Orion, będziesz mieć „aha!”. chwila, kiedy spojrzysz na mapę gwiezdną lub prawdziwą rzecz. Orion naprawdę jest tak charakterystyczny.
W przeciwieństwie do wielu, nawet większości konstelacji, Orion prawdopodobnie ma silny związek z tym, od którego jest nazywany: łowcą. Dla być może mniej pomysłowego, Orion przypomina raczej krawat zwrócony na jednym końcu, z widocznymi gwiazdami u góry i u dołu po lewej i prawej stronie oraz paskiem trzech innych widocznych gwiazd tworzących wąski środek. Te środkowe gwiazdy są w rzeczywistości pasem; uderzająca czerwona gwiazda w lewym górnym rogu (prawe ramię Oriona, zakładając, że jest zwrócony w stronę ludzkich wielbicieli) i równie uderzająca niebieska gwiazda w prawym dolnym rogu (lewa stopa Oriona) należą do najjaśniejszych na nocnym niebie, które wraz z Orionami charakterystyczny kształt pozwala znacznie podnieść jego profil.
Pas Oriona
Aby znaleźć pas Oriona, wystarczy zlokalizować konstelację, jak opisano później, i poszukać schludnej linii trzech podobnie wyglądających gwiazd rozmieszczonych w równych odstępach. W kolejności od lewej do prawej (tj. Od lewej do prawej, patrząc na Oriona z ziemi), gwiazdami tymi są Alnitak, Alnilam i Mintaka. (Pamiętaj, że w zależności od pory roku twój widok na Oriona może się zmienić, powodując, że pasek wygląda tak, jakby był przechylony na jedną stronę.) Alnilam jest nieco jaśniejszy niż pozostałe dwa, ale różnica w stosunku do ludzkiego oka jest znikoma. Prostopadle do i poniżej pasa Oriona jest słabsza linia gwiazd, nieco bliżej Alnitaka niż Mintaki; jest to miecz Oriona, a środek trzech widocznych „gwiazd” w mieczu jest tak naprawdę akrecją bardzo odległych młodych gwiazd (wygląda trochę jak rój pszczół) zwanych mgławicą - w tym przypadku Mgławicą Oriona.
Ciekawostki: Rozpoznana kolekcja gwiazd, która nie jest nazwaną konstelacją, ale która jest zawarta w jednym lub obejmuje więcej niż jedną, nazywa się asteryzmem. Pasek Orions to jeden, wraz z uchwytem Big Dipper, „Summer Triangle” i Winter Hexagon. ”
Lokalizacja Orions
Orion jest widoczny w pewnym momencie dla praktycznie każdego na Ziemi, czy to na północ od równika, czy na południe od niego. Wynika to z faktu, że Orion leży w przybliżeniu +5 stopni, co jest niebiańskim odpowiednikiem 5 stopni szerokości geograficznej północnej - innymi słowy, bardzo blisko równika. Gdyby Orion znajdował się daleko na niebiańskiej północy, nie byłby widoczny dla większości mieszkańców półkuli południowej i odwrotnie.
Dla ludzi mieszkających w Stanach Zjednoczonych i na podobnych szerokościach geograficznych na całym świecie - takich jak Europa Środkowa i znaczna część Chin kontynentalnych - najlepszy czas na obejrzenie Oriona jest około 21:00. w miesiącach zimowych. Zima często sprawia, że ogólnie lepsze jest obserwowanie gwiazd, ponieważ zimniejsze powietrze jest zwykle mniej zamglone, zapewniając lepszy widok gwiazd, planet i nie tylko.
Orion jest częścią wspomnianego wcześniej „Winter Hexagon”. Jest to szeroko rozproszona grupa siedmiu jasnych gwiazd (jedna w parze) w sześciu różnych konstelacjach. Począwszy od Rigela i poruszając się zgodnie z ruchem wskazówek zegara, reszta sześciokąta obejmuje Syriusza (w Canis Major), Procyon (Canis Minor), Castor i Pollux (Gemini), Capella (Auriga) i Aldeberan (Byk).
Syriusz jest najjaśniejszą gwiazdą na niebie, a nazwa jego konstelacji rodzica przekłada się na „duży pies”, a jak głosi legenda, Canis Major był wiernym psem myśliwskim Oriona. Dogodnie, jeśli podążasz za linią biegnącą przez pas Oriona od prawej do lewej, wkrótce „spotkasz” Syriusza. Procyon jest również bardzo jasną gwiazdą i siedzi u „małego psa” po stronie Betelgeuse górnej części ciała Oriona.
Gwiazdy Oriona
Betelgeuse (wymawiane „BEE-tel-joos”) to nazwa najbardziej znanej gwiazdy w tej słynnej konstelacji. Jego formalna nazwa to „Alpha Orionis”, z grecką literą alfa nadaną najjaśniejszej gwiazdce w danej konstelacji, beta do drugiej najjaśniejszej itd. Betelgeuse jest w rzeczywistości drugą najjaśniejszą spośród gwiazd w Orionie, nieznacznie podążając za swoim towarzyszem Rigel. Ale pozorna jasność Betelgeuse z czasem nieco maleje (Betelgeuse to, co astronomowie nazywają gwiazdą zmienną), a kiedy nazwano ją Betelgeuse, wyglądała jaśniej niż Rigel (w tamtych czasach nie istniały żadne instrumenty spektroskopowe, aby to potwierdzić). W każdym razie Betelgeuse jest uważana za 12. najjaśniejszą gwiazdę na niebie. Nazwa w języku arabskim oznacza „pachę środkowej”, co oznacza, że konstelacje były wspólne dla różnych kultur.
Niebieska gigant Rigel (Beta Orionis) cieszy się mniejszą sławą niż Betelgeuse, ale łatwiej jest powiedzieć („RYE-jel”) i twierdzi, że jest siódmą najjaśniejszą gwiazdą na niebie. Wreszcie Bellatrix, która oznacza lewe ramię Oriona (lub prawe, gdy spojrzysz na konstelację), może wydawać się całkiem jasna sama w sobie (zajmuje 22 miejsce na niebie), gdyby przypadkiem nie znajdowała się tak blisko wielu innych dosłowne źródła światła.